شنگ پستانداری نیمه آبزی و گوشتخوار است
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی شنگ آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۶۰ تا ۹۰ سانتی‌متر، طول دم ۳۵ تا ۵۵ سانتی‌متر، طول کف پا ۹ تا ۱۳ سانتی‌متر، طول گوش ۲ تا ۳ سانتی‌متر، ارتفاع بدن ۳۰ سانتی‌متر و وزن ۵ تا ۱۷ کیلوگرم است.
نرها از ماده‌ها بزرگ‌تر هستند.
اندامی کوتاه، بدنی بلند و استوانه‌ای شکل با گردن بزرگ، سر پهن و کوچک با گوش‌ها و چشمان کوچک دارد.
پوزه پهن و عریض و سبیل‌های بلند و حساسی دارد که در یافتن طعمه به او کمک می‌کند.
چشم‌ها کوچک و گوش‌ها نامشخص است و به ندرت از موهای اطراف بیرون می‌زند.
دم بلند و پهن شده به همراه پرده پوستی میان انگشتان پاها، ابزار کارآمدی در شنا است و در آب چالاکی ویژه‌ای به آن می‌بخشد.
موها نرم و انبوه، به رنگ قهوه‌ای تا قهوه‌ای مایل به خاکستری و زیر چانه و گلو سفید است.
در برخی مناطق ایران به آن «سمور آبی» یا «سگ آبی» هم می‌گویند.
شنگ پستانداری نیمه آبزی و گوشتخوار
ویژگی‌های زیستی
پستانداری نیمه آبزی است و به خوبی برای زندگی در آب و خشکی سازگار شده است.
به تنهایی یا گروهی (مادر و توله‌ها) زندگی می‌کند.
حیوانی مخفی‌زی است که شب‌ها یا صبح زود به شکار پرداخته و میانه روز را به استراحت در لانه خود که معمولا حفره‌ای در نزدیکی آب است، سپری می‌کند.
قلمرو طلب است و قلمرو خطی (در طول رودخانه) دارد.
از لانه‌های مختلفی مانند حفره‌های طبیعی، پوشش گیاهی انبوه و یا درختان توخالی استفاده می‌کند.
ماهی بیشترین سهم را در رژیم غذایی شنگ دارد.
اما از سخت‌پوستان، نرم‌تنان، حشرات، دوزیستان، خزندگان، پرندگان و پستانداران تغذیه می‌کند طعمه را با تعقیب زیر آب شکار کرده، گاهی طعمه‌های بزرگ را برای خوردن به ساحل می‌آورد.
معمولا از آب دور نمی‌شود ولی گاهی ممکن است برای جابه‌جایی و یافتن زیستگاه‌های آبی جدید در زیستگاه‌های خشکی دور از آب نیز دیده شود.
فصل جفت‌گیری خاصی ندارد، ولی معمولا در زمستان جفت‌گیری می‌کند.
طول دوره آبستنی ۶۱ تا ۶۳ روز است و ۱ تا ۵ توله (معمولا ۲ تا ۳) به دنیا می‌آورد.
توله‌ها حدود ۸ هفته در لانه می‌مانند و تا حدود ۱ سالگی با مادرشان هستند.
نرها در ۱۸ ماهگی و ماده‌ها در ۲۴ ماهگی بالغ میشوند. ممکن است تا بیش از ۲۰ سال در اسارت عمر کند.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی
در زیستگاه‌های آبی مانند رودخانه‌ها، تالاب‌ها و دریاچه‌ها زندگی می‌کند و در استان‌های شمالی و غربی کشور حضور دارد.
وضعیت حفاظتی در طبقه «نزدیک به تهدید» (NT) فهرست سرخ IUCN و پیوست I کنوانسیون CITES قرار دارد.
آلودگی آب، تخریب زیستگاه و شکار به خاطر پوست و نیز کشته شدن توسط صاحبان استخرهای پرورش ماهی از مهمترین عوامل کاهش شدید جمعیت این گوشتخوار در ایران به شمار می‌رود.
وضعیت حفاظتی: حفاظت از آن به ویژه در حوزه رودخانه‌هایی که ماهیگیری بخشی از درآمد جوامع محلی را تشکیل می‌دهد.
مبارزه با شکار غیرقانونی و حفظ و احیا زیستگاه‌ها از مهمترین اقدامات حفاظتی این گونه در ایران است.
پایان پیام
باسلام
ضمن تشکر بابت اطلاعاتی که در خصوص جانوران ایران ارائه می دهید، لازم به ذکر است در دو رودخانه قره چای و قره کهریز در استان مرکزی نیز این جاندار مکرر دیده و صید شده است. بارها دیده شده است به ماهیان گیر افتاده در دام صیادان محلی در رودخانه قره چای دستبرد می زند که متاسفانه بعضا توسط این افراد کشته میشوند.