عباس صفاری درگذشت؛ دنیا یک شاعر کم دارد

عباس صفاری درگذشت؛ دنیا یک شاعر کم دارد

به گزارش گلونی عباس صفاری بر اثر بیماری کرونا درگذشت.

نماشای گلونی را دنبال کنید

وقتی شاعری خاموش می شود ، واژه گان یتیم می‌شوند، زمزمه زیبایی در گلوی عشق می‌خشکد و بامدادان آفرینش، غبار آلود می‌گردد…
تلخ شروع شد امروز، لعنت به کرونا.#عباس_صفاری

— مجید آذرپی 🇮🇷 (@majidazarpey) January 26, 2021

آقای عباس صفاری، شاعر، هم بر اثر کرونا درگذشت، روحش شاد و یادش گرامی.😔🤍
این کوه کنار رودخانه
جامه‌های سپیدش را
هر بهار
خواهد شست.

— ☕_fer__fe__ry. (@Ujfn9sryerFer) January 26, 2021

یاد گرفته‌ام تنهایی‌ام را
ماهرانه
پشت روزنامه‌ای پنهان کنم
اما از مهتاب
که بویِ شانه‌های تو را می‌دهد
چیزی را نمی‌توان پنهان کرد
.
عباس صفاری
.
تسلیت به دوستداران شعر و ادبیات#عباس_صفاری (۱۳۳۰ – ۱۳۹۹) pic.twitter.com/1DlfSKKJAc

— مینیمال‌هایی برای زندگی (@Minimalhaa) January 26, 2021

آقای #عباس_صفاری این اول صبح مستهجن و فجیعی‌ست که با شنیدن خبر مرگ شما شروع می‌شود… یگانه بودید و شاعر… دوست‌داشتنی بودید و شریف… سفر سلامت و می‌بوسم‌‌تان از راه دور

— Mohsen Bolhasani (@MohsenBolhasani) January 26, 2021

هيچ‌كس اينجا گم نمی‌شود
آدم‌ها به همان خونسردی كه آمده‌اند
چمدان‌شان را می‌بندند
و ناپديد می‌شوند
يكی در مه
يكی در غبار
يكی در باران
يكی در باد
و بی‌رحم‌ترين‌شان در برف…

خبر درگذشت عباس صفاری شاعر چه تلخم کرد…

— ابراهـــــــیــــم (@EbrahimTabar) January 26, 2021

اسم عباس صفاری برای من گره خورده به خاطرات عاشقی. چه حیف. چه حیف.

— Hourahoooop (@Hourahoooop) January 26, 2021

عباس صفاری شاعر سرشناس ایرانی در سال ۱۳۳۰ در یزد متولد شد و در تهران پرورش یافت.

خدمت سپاهی را به درخواست خود در بلوچستان می‌گذراند.

پس از خدمت سپاهی به استخدام بهداری اداره راه در می‌آید و باز هم به درخواست خود دو سال دیگر را در مناطق دور افتاده‌ای مانند دشت مغان و بندر جاسک به کار می‌پردازد.

وقتی حس می‌کند به اندازه کافی خاک آن جاده‌ها و روستاهای پرت افتاده را خورده است از کار بهداری استعفا داده و در تابستان ۱۳۷۶ به قصد ادامه تحصیل به غرب می‌رود و اکنون قریب سی سال است که مقیم شهر لانگ‌بیچ در کالیفرنیاست.

رشته تحصیلی او هنرهای تجسمی است که پیش از گرفتن مدرک آن ترک تحصیل کرده و به کار آزاد روی می‌آورد.

کارنامه ادبی_هنری او با شعر و ترانه آغاز می‌شود، سر از طراحی و نقاشی درمی‌آورد، و دیگرباره به شعر بر می‌گردد.

اولین مجموعه شعر او با عنوان «در ملتقای دست و سیب» در سال ۱۹۹۲ در کالیفرنیا چاپ می‌شود که جایزه ادبی باران را برای بهترین مجموعه شعر چاپ خارج از کشور در آن سال به خود اختصاص می‌دهد.

در ایران آن روزگار اما هنوز نام و نشانی از او و شعرش در مطبوعات نیست و احیاناً اگر نامی از او برده شود، در رابطه با ترانه‌هایی است که در نوجوانی برای فرهاد مهراد، گیتی پاشایی و دیگر خوانندگان پاپ نوشته است.

سومین مجموعه شعرش را با عنوان «دوربین قدیمی و اشعار دیگر» در تهران منتشر می‌کند و همان سال جایزه شعر امروز ایران (کارنامه) به آن تعلق می‌گیرد.

پس از موفقیت دوربین قدیمی به توصیه مجید روشنگر همکاری اش را با انتشارات مروارید آغاز می‌کند که حاصل آن تا کنون پنج مجموعه شعر و سه کتاب ترجمه شعر سرایندگان کهن مشرق زمین بوده‌است.

دفتر «کبریت خیس» که هم‌اکنون چاپ هفتم آن وارد بازار شده، یکی از همین دفاتر است.

صفاری از شاعران تأثیرگذار بعد از انقلاب است که به رغم دوری از ایران سهم بسزایی در تثبیت زبان ساده و محاوره‌ای در شعر سال‌های اخیر داشته ‌است.

شعرهای عباس صفاری تا کنون به چندین زبان مختلف از جمله انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، عربی و کردی ترجمه شده ‌است.

مجله فرانسوی زبان (تهران ریویو) در یکی از شماره‌هایش بخش ادبیات خود را به معرفی و ترجمه اشعار او اختصاص داده است.

شعر بلندی نیز به نام هبوط یا (حکایت ما) دارد که ترجمه انگلیسی‌اش چندین سال در کتاب درسی رشته ادبیات دانشگاه در آمریکا بوده‌است.

صفاری در کنار کار شعر و ترجمه، به ساختن چوب‌نگاره و چاپ دستی آن با پرس‌های ساخت دست می‌پردازد.

عباس صفاری قبل از انقلاب، فرصتی را به ترانه‌سرایی پرداخت.

او چندین ترانه را به خوانندگان پاپ سپرد که مشهورترین آن‌ها ترانه اسیر شب بود که با صدای فرهاد مهراد و آهنگسازی محمد اوشال منتشر شده‌ است.

پایان پیام