حقوق سال جدید کارگران چقدر است؟
به گزارش گلونی هرگاه به روزهای پایانی سال میرسیم، در کنار بازار شب عید و چهارشنبهسوری و آجیل و… خبر افزایش حقوق کارگران نیز حسابی داغ میشود.
هر نماینده مجلس و مسئولی مصاحبه میکند و از میزان افزایش حقوق کارگران دم میزند.
اما بعد از اتمام سلسله جلسات شورای عالی کار که گاه تا نیمههای شب طول میکشد، نمایندگان کارگران ناراحت و نمایندگان کارفرمایان خوشحال و راضی از جلسه خارج میشوند.
حقوق سال جدید کارگران
نمایندگان دولت هم که در چهره غم دارند ولی انگار در دل بشکن میزنند، رو به دوربین مصاحبه میکنند و میگویند متاسفانه امسال هم شرمنده کارگران و خانوادههایشان شدیم و فقط توانستیم فلان درصد به حقوق کارگران اضافه کنیم.
این سریال تکراری شورای عالی کار است که حتا از تکرار سریالهای تلویزیونی هم بیشتر روی مخ کارگران رژه میرود.
یکی دو روز بعد که صدای اعتراض کارگران بلند میشود ناگهان کارشناسان حوزه کار و متخصصان اقتصاد وارد میدان میشوند و میگویند: کارگران نباید انتظار داشته باشند بیشتر از این افزایش حقوق بگیرند.
بعد به خیال خودشان یک دلیل قرص و محکم هم میزنند تنگ ادعای خود و ادامه میدهند: چون اگر حقوق کارگران بیشتر از این اضافه شود، کارفرما توان پرداخت حقوق آنها را از دست میدهد، بعد برشکست میشود و در نتیجه خود کارگران از کار بیکار میشوند.
پس این افزایش کم حقوق اول به نفع خود کارگران است.
کارشناسان اقتصادی با گفتن این حرفها یک منت بزرگ میگذارند روی سر جامعه کارگری، بعد حقوقی که از هیئت علمی دانشگاه و هئیت مدیره چندین و چند واحد اقتصادی بزرگ میگیرند را بالا و پایین میکنند تا ببینند امسال عید با خانواده کجا عشق و حال کنند.
کارشناسانی که علم و دانش و تجربهشان فقط برای کارگران خوشزبانی میکنند و هیچ راهکاری به جز توصیه به قناعت و صبر و شکیبایی برای کارگران بلد نیستند.
چرا کارگران باید تاوان اقتصاد ضعیف کشور را بدهند؟ چرا حقوق پایین کارگر باید گرو سرپا ماندن بنگاههای اقتصادی باشد؟
چرا دولت از مالیات و پول آب و برق و گازی که از بنگاههای اقتصادی میگیرد دل نمیکند؟
خب کارفرما حقوق کارگر را زیاد کند و دولت هم از کارفرما مالیات کمتری بگیرد؟ دولت مهمتر است یا کارگر؟
شاید با پاسخ به این پرسشها دریابیم که چرا بعد از پایان جلسات شورای عالی کار که در این تورم افسارگسیخته چندرغاز به حقوق کارگر اضافه میشود، نماینده دولت در چهره غم دارد و در دل بشکن میزند.
پایان پیام
نویسنده: محسن فراهانی