آن چه باید درباره تبار و زندگی نظامی گنجوی بدانید

آن چه باید درباره تبار و زندگی نظامی گنجوی بدانید

به گزارش گلونی در نخستین همکاری مشترک گلونی و کانون ایرانشهر دانشگاه علامه وبیناری درباره نظامی گنجوی و ایران برگزار شد.

دکتر اسماعیل تاجبخش استاد تمام دانشگاه علامه مهمان این برنامه بود.

دکتر تاجبخش در این وبینار به تبار و اصالت نظامی و جعلیات درباره این شاعر ایرانی پرداخت.

آن چه باید درباره تبار و زندگی نظامی گنجوی بدانید

نماشای گلونی را ببینید

در دهخدا آمده است: الیاس بن یوسف بن زکی بن مؤید، ملقب به جمال‌الدین و مکنی به ابومحمد و معروف به حکیم نظامی گنجوی از اعاظم شعرای فارسی زبان است.

وی در حوالی ۵۳۰ از مادری کردنژاد در گنجه به دنیا آمد و همه عمر خود را در گنجه به زهد و عزلت به سر برد و تنها سفری کوتاه مدت به دعوت سلطان قزل ارسلان به سی فرسنگی گنجه کرد و از این پادشاه عزت و حرمت دید.

از شاعران همزمان خویش با خاقانی ارتباط داشته است و در مرگ او رثائی گفته است.

از شاهان معاصر با اینان مربوط بوده است: فخرالدین بهرامشاه حکمفرمای ارزنگان از دست نشاندگان قلج ارسلان که کتاب مخزن الاسرار را به نام او به نظم درآورده است، اتابک شمس الدین محمد جهان پهلوان که منظومه خسرو و شیرین به او تقدیم شده است، طغرل بن ارسلان سلجوقی و قزل ارسلان بن ایلدگز که در همین منظومه از ایشان نام برده است، ابوالمظفر اخستان بن منوچهرشروانشاه که لیلی و مجنون را به نام او کرده است، نصرةالدین ابوبکربن جهان پهلوان اتابک آذربایجان که شرفنامه به نام او مصدر است، و چند تن دیگر از امرا و اتابکان آن سامان.

در تاریخ وفات نظامی هم چون تاریخ ولادتش اختلاف است، بنا به تحقیقی که آقای دکتر صفا کرده است با احتساب ۸۴ سال عمر نظامی و فرض اینکه وی در سال ۵۳۰ ولادت یافته باشد عدد ۶۱۴ برای سال درگذشت او به صواب نزدیکتر می‌نماید.

مدفن او در گنجه است. آقای دکتر صفا راجع به سبک و اشعار نظامی آورده است: «نظامی از شاعرانی است که بی‌شک باید او را در شمار ارکان شعر فارسی و از استادان مسلم این زبان دانست، وی از آن سخنگویانی است که مانند فردوسی و سعدی توانست با ایجاد یا تکمیل سبک خاصی توفیق یابد… تنها شاعری که توانست شعر تمثیلی را در زبان فارسی به حد اعلای تکامل برساند نظامی است.

وی در انتخاب الفاظ و کلمات مناسب و ایجاد ترکیبات خاص تازه و ابداع و اختراع معانی و مضامین نو و دلپسند در هر مورد و تصویر جزئیات و نیروی تخیل و دقت در وصف و ایجاد مناظر رائع و ریزه‌کاری در توصیف طبیعت و اشخاص و احوال و به کار بردن تشبیهات و استعارات مطبوع و نو، در شمار کسانی است که بعد از خود نظیری نیافته است.»

پایان پیام