سنجاب زمینی زرد را بیشتر بشناسید
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره سنجاب زمینی زرد آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۲۴۰ تا ۲۸۰ میلی‌متر، طول دم ۷۰ تا ۷۸ میلی‌متر، طول کف پای عقب ۴۳ تا ۵۲ میلی‌متر، طول گوش ۷ تا ۸ میلی‌متر و وزن ۴۶۰ تا ۱۰۰۰ گرم است.
جثه‌ای به نسبت بزرگ، دمی کوتاه‌تر از طول سر و بدن، چشم‌هایی درشت و لاله گوش بسیار کوچکی دارد.
رنگ سطح پشتی، زرد کرم با سایه‌ای از رنگ قهوه‌ای و زیر بدن روشن‌تر است.
سنجاب زمینی زرد
کف دست و پاها برهنه بوده، ناخن‌های سیاه رنگی دارد که معمولا در دست‌ها بلندتر از پاها است.
ویژگی‌های زیستی: روزگرد است.
معمولا در گروه‌های نزدیک به هم زندگی می‌کنند.
اغلب اطراف لانه در حالی که روی دو پا ایستاده دیده می‌شود.
به هنگام احساس خطر صدای سوت مانندی سر داده، به سرعت به داخل لانه می‌رود.
معمولا لانه یک راه خروجی داشته و در عمق ۵۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متری سطح زمین قرار دارد.
صبح و عصر فعالیت بیشتری دارد و در میانه روز به استراحت می‌پردازد.
در مناطق سردسیر با سرد شدن هوا به خواب زمستانی طولانی فرو می‌رود.
اواخر زمستان و اوایل بهار پس از گرم شدن هوا از خواب بیدار می‌شود و تا اواخر بهار به شدت فعال است.
احتمالا تابستان خوابی هم دارد. در سال دو بار تولید مثل کرده و هر بار ۵ تا ۹ بچه می‌زایند.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: زیستگاه سنجاب زمینی استپ‌های مناطق سردسیر با پوشش گیاهی تنک، اراضی نرم رسی و حاصلخيز است.
اراضی کشاورزی و مناطق مسطح را ترجیح می‌دهد.
در ایران در جمعیت کاملا مجزا از سنجاب زمینی وجود دارد.
یکی در شمال غرب از استان‌های همدان، کردستان، زنجان و قزوین و تهران و دیگری در شمال شرق در استان خراسان رضوی است.
وضعیت حفاظتی: به دلیل پراکندگی گسترده و فراوانی جمعیت در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.
پایان پیام
