آلودگی محیط زیست یک موضوع قدیمی

آلودگی محیط زیست یک موضوع قدیمی

به گزارش گلونی کیمیا جهانگیر ۱۶ ساله از مدرسه قلم‌چی در پویش پیک زمین نوشت:

«انسان به عنوان اشرف مخلوقات و جانشین خداوند بر روی زمین، حق دارد از نعمت‌های الهی استفاده کند، اما این استفاده نباید آنچنان باشد که حق دیگران در بهره‌برداری از این نعمت الهی در خطر قرار گیرد.

به عبارت دیگر، انسان همان‌گونه که حق استفاده و بهره‌مندی از محیط زیست سالم را دارد، مسئولیت درست استفاده کردن از آن را نیز بر عهده دارد.

با نگاهی به وضعیت فعلی محیط زیست، در می‌‏یابیم که انسان‌ها در بهره‌برداری از طبیعت و محیط زیست به مسئولیت خود در حفظ و حراست از آن به درستی عمل نکرده‌اند.

شاهد این سخن، بحران عظیمی است که محیط زیست دچار آن شده است.

آلودگی محیط زیست یک موضوع قدیمی

تخریب و نابودی روز افزون جنگل‌ها و مراتع، نابودی گونه‌های نادر گیاهی و جانوری، آلودگی آب، خاک و هوا، استفاده از سلاح‌های هسته‌ای و شیمیایی، ورود مواد نفتی و آلاینده‌های دیگر مانند:

فاضلاب کارخانه‌ها و مجتمع‌های صنعتی به رودخانه‌ها و دریاها، آسیب دیدن لایه اوزون، باران‌های اسیدی، مصرف روز افزون سوخت‌های فسیلی و ده‌ها عامل آلوده کننده دیگر که نام بردن از آن‌ها فقط بر تلخ کامی و ناراحتی انسان می‌افزاید، گویای این واقعیت مهم است که بشر در داد و ستد خود با محیط زیست، راه خطرناک و مهلکی را در پیش گرفته که نتیجه آن چیزی جز به خطر افتادن سلامت و حیات انسان و دیگر موجودات نخواهد بود.

اندکی تأمل و تفکر در آمارهایی که همه روزه در مورد وضعیت محیط زیست بیان می‏‌شود، کافی است تا انسان خود را بر لبه پرتگاهی احساس کند که ساخته و پرداخته خود اوست.

در همه ادیان الهی و آیین‌های بزرگ، پاکی و عدم آلودگی جز وظایف دینی شمرده شده است.

«النظافه من الایمان» به حفظ پاکی در همه زمینه‌ها اعم از انسان، زمین، آب، هوا و غیره اشاره می‌نماید.

بنابراین جلوگیری از آلودگی‌ها که اینک جز اهداف حفاظت محیط زیست است، مسئله امروزی نبوده، بلکه مسئله‌ای است که در طول تاریخ بشر اهمیت داشته است.

تاثیرگذاری متقابل انسان و طبیعت، اهمیت بررسی عناصر طبیعی را دو چندان می‌کند.

اگر ما طبیعت را دوست داریم، باید کره‌زمین را دلسوزانه دوست داشته و آن را متنوع و زیبا به آیندگان واگذار کنیم تا در یک روز بهاری در ۱۰ هزار سال دیگر نسل‌های بعد بتوانند در دریایی از سبزه‌زارها صلح را حس کنند.

بتوانند ببینند که زنبوری به ملاقات گلی می‌آید، بتوانند آوای یک پرنده را در آسمان بشنوند و بتوانند خوشی را در زنده بودن دریابند.»

پایان پیام