خرید ویلا در ترکیه مختص یک قشر خاص است
به گزارش گلونی امروز بسیاری از سایت‌های خبری تیتر زدند: «ایرانی‌ها طی ۳ ماه ۱۶۰۰ خانه در ترکیه خریدند». هرچند این خبر درست باشد ولی این تیتر یک ایراد بزرگ دارد.
مرکز آمار ترکیه اعلام کرد: در سه ماه نخست سال جاری میلادی اتباع ایرانی با خرید ۱۵۹۹ واحد خانه، بزرگ‌ترین گروه بزرگ خریدار خارجی مسکن ترکیه بوده‌اند.
محبوب‌ترین شهرها برای خرید خانه توسط اتباع خارجی در این بازه زمانی استانبول با ۵۰۲۴ خانه، آنتالیا با ۱۸۸۴ خانه و ازمیر با ۱۲۵۹ خانه بوده است.
خرید ویلا در ترکیه
اما ایراد تیتر این خبر کجاست؟ ایرانی‌ها ۱۶۰۰ خانه در ترکیه نخریدند. بلکه فقط یک قشر خاص از ایرانی‌ها هستند که چنین توان و ثروتی دارند که می‌توانند در کشورهای خارجی خانه و ویلا بخرند.
پس تعمیم آن به کل مردم ایران اشتباه است و باعث گمراهی خیلی‌ها می‌شود.
کدام خیلی‌ها؟ مثلا همان مسئولانی که در جواب گرانی‌ها می‌گویند اگر مردم پول نداشتند نمی‌رفتند در عرض ۳ ماه ۱۶۰۰ خانه در ترکیه بخرند.
کدام خیلی‌ها؟ مثلا همان کودکان و نوجوان‌هایی که با دیدن چنین خبرهایی به پدر کارگر خود خرده می‌گیرند که چرا ما اینقدر فقیریم در حالی که «ایرانی‌ها» در ترکیه خانه می‌خرند؟
کدام خیلی‌ها؟ مثلا همان‌هایی که تصور می‌کنند از غافله عقب ماندند و باید آنها هم مثل دیگر «ایرانی‌ها» بتوانند در ترکیه خانه و ویلا بخرند و وقتی از راه درست نمی‌توانند به این ثروت برسند پس به راه‌های نادرست کسب درآمد روی می‌آورند.
در کشور ما فقط یک قشر خاص توان خرید ویلاهای آنچنانی و ماشین‌های چند میلیاردی و زندگی‌های لاکچری را دارند.
ولی متاسفانه چون ما و مسئولان، آنها را جدا جدا می‌بینیم تصور می‌کنیم اکثر مردم در ایران پولدار هستند.
چون نگاه می‌کنیم در فضای مجازی و می‌بینیم یک عده زندگی لاکچری دارند. از خانه خارج می‌شویم و می‌بینیم یک عده دیگر با ماشین‌های چند میلیاردی در خیابان ویراژ می‌دهند.
به اخبار نگاه می‌کنیم و می‌بینیم یک عده دیگر در ترکیه ویلا خریدند. پس تصور می‌کنیم همه پولدار هستند و فقط ما هستیم که از قافله عقب ماندیم.
درحالی که تمام این افراد جزو یک قشر هستند. یعنی همان‌ها که زندگی لاکچری دارند همان‌هایی هستند که ماشین چند میلیاردی دارند و در ترکیه ویلا می‌خرند.
منتها این زندگی این قشر بیشتر در چشم‌ها و رسانه‌ها دیده می‌شود. بیایید با تیترهای بهتر باعث گمراهی مخاطب نشویم.
پایان پیام
نویسنده: محسن فراهانی
