درخت جان من بهترین من
درخت جان من بهترین من
به گزارش گلونی زهرا قاسمی ۱۱ ساله در پویش پیک زمین نوشت:
«از زمانی که پدربزرگ آن نهال را به من داده تا حالا دیگر خیلی بزرگ شده است.
قامتی بلند، شاخههایی محکم و برگهایی سبزِ سبز. دیگر نمیشد او را در باغچه نگه داشت.
برای همین، از عموی باغبانم خواستم که درخت را از ریشه دربیاورد و آن را به باغ کوچکمان ببرد.
به باغ که رسیدیم درخت جان من از دیدن آنجا شگفتزده شد.
انگار آرام و قرار نداشت. او را در سرسبزترین قسمت باغ کاشتیم.
با خوشحالی به من میگفت: «وای اینجا فوقالعاده است. عجب جای زیبایی است.
وای خدایا دیگر هیچ وقت اینجا را ترک نمیکنم.»
دلم میخواست او هم مثل ما خانهای کوچک در باغ داشته باشد، پس دست به کار شدم.
بوتهها را به شکلهای متفاوت و زیبایی در آوردم و با گلهای زیاد برای او محوطه قشنگی ساختم.
درخت جان من بهترین من
حالا دیگر او هم خانه داشت خانهای رویایی.
هر روز تکالیفم را کنار او مینوشتم.
در کنار او بازی میکردم و به کارهایم میرسیدم هیچ وقت او را فراموش نکردم و او را بهترین و تنها رفیق خودم میدانستم.
هر روز به خواستههایش میرسیدم و برگهای زرد و خشک شدهاش را جمعآوری میکردم.
در کنار هم خیلی خوش میگذشت.
او میخندید. من میخندیدم.
در همه این روزها خودم را خوشبختترین آدم جهان میدانستم.
او را در آغوش میگرفتم و میگفتم: «درخت من، زیبای من، تو بهترین منی.» و او هم با شاخ و برگهای لطفیش مرا در آغوش مهربان خود میگرفت.»
ما مسئولیم
ما فقط یک زمین داریم. این جمله را بارها شنیدهایم.
همه ما نسبت به زمین – این تنها سرمایه مشترک – مسئولیم. اگر امروز کلمات را به خدمت میگیریم برای ثبت و یادآوری همین حقیقت محض است که جز حفظ زمین با همه توانمان چارهای نداریم.
هر درختی که جان میگیرد، نفسهای زمین تقویت میشود و ما برای روزگار پیشرو امید بیشتری خواهیم داشت.
زندگی بدون درختان شدنی نیست. مشارکت امروز و مسئولیت اجتماعی ما نسبت به حفظ و احیای درختان موضوعی است که از همین امروز تا همیشه به آن محتاجیم.
ما در کنار هم کارهای مهمی خواهیم کرد که امتدادش به نسلهای بعدیمان خواهد رسید.
پایان پیام
کد خبر : 219364 ساعت خبر : 0:40 ق.ظ