روز جهانی آب موضوعی مهم در توسعه پایدار
۲ فروردین برابر با ۲۲ مارس، در تقویم روز جهانی آب نام‌گذاری شده است.
روز جهانی آب، اولین بار در سال ۱۹۹۲ میلادی، در کنفرانس محیط زیست و توسعه سازمان ملل در شهر ریودوژانیرو کشور برزیل رسماً مطرح شد.
به گزارش گلونی صرفه‌جویی در مصرف آب و این‌که آب کم است را بارها شنیده‌ایم.
می‌دانیم که احتمال می‌رود در آینده کره زمین با کمبود آب شیرین مواجه شود و دیگر یک لیوان آب خوردن، کار راحتی محسوب نشود.
نگهداری از ذخایر آبی و رساندن آن به نسل حاضر و آیندگان، مسئله‌ای زیرساختی است و متخصصین این حوزه در تلاش‌اند آب سالم و قابل شرب را به مردم برسانند.
یکی از سندهای توسعه پایدار تا سال ۲۰۳۰ نیز همین موضوع است و به این معناست که همراه با توسعه پایدار شهرها و کشورها، هر کس با هر قومیت و در هرجایی به آب دسترسی داشته باشد.
این در حالی‌ست که بسیاری از مردم در مناطق مختلف جهان به آب آشامیدنی دسترسی نداشته و به همین علت دچار مشکلات گوارشی، پوستی و غیره می‌شوند.
روز جهانی آب
راهکارهای مختلفی وجود دارد و بعضی از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، با توجه به اقلیم کشورشان، آن‌ها را امتحان کرده‌اند.
بعضی از کشورهای اروپایی مانند آلمان، آب آشامیدنی را به صورت جداگانه عرضه کرده و بعضی دیگر مانند آلمان و انگلیس همان آب لوله‌کشی را به بهترین شکل تصفیه می‌کنند.
از طرفی خاورمیانه یکی از مناطق کم آب کره زمین محسوب می‌شود و کشورهای این منطقه در فکر ذخیره‌سازی آب برای آینده و یا شیرین کردن آب شور هستند.
شیرین‌سازی آب شور، یکی از پرهزینه‌ترین روش‌هاست و کشورهای خاورمیانه در تلاش‌اند با حفظ ذخایر آب‌های سدها و دیگر منابع زیرزمینی آن را برای آیندگان نگه‌دارند.
گفتنی است که در ایران، نیاکان ما با ایجاد رشته‌های قنات در مناطق گرمسیر و بیابانی، سعی کردند آن را برای نسل‌های بعد حفظ کرده و با آوردن منابع آبی به زیرِزمین، از هدر رفتن آن جلوگیری کنند.
قنات‌هایی که امروزه اکثرشان با حفر چاه‌های عمیق، خشک شده‌اند و در مسیر نابودی قرار گرفته‌اند.
و همین موضوع زنگ خطر را برای حفظ منابع آبی برای آیندگان به صدا در می‌آورد.
گفتنی است در روز جهانی آب از کلیه کشورها خواسته شده که این روز را به عنوان روز ترویج و آگاه‌سازی مردم در مورد آب اختصاص داده و از طریق پخش و اشاعه نشریات و برگزاری کنفرانس‌ها، سمینار‌ها و نمایشگاه‌ها در گرامی‌داشت آن بکوشند.
پایان پیام
