سرمایه های کره زمین را هدر ندهیم

سرمایه های کره زمین را هدر ندهیم

به گزارش گلونی آیسان موسوی دانش‌آموز دهم تجربی مدرسه قلم‌چی در پویش پیک زمین نوشت:

سرمایه های کره زمین

«زمین سرمایه بزرگی‌ست که خداوند در اختیار انسان‌ها و حیوانات قرار داده است و ما موظف هستیم که به خوبی از آن مواظبت کنیم .

زمین مادر دوم انسان‌هاست. همان‌قدر مهربان و دلسوز و پر از سرمایه‌های ارزشمند مانند طلا، نفت، مس، آهن….

متاسفانه بعضی از انسان‌ها فریاد طبیعت را نمی‌شنوند.

طبیعت می‌گوید: «کمتر زباله در داخل معده من بریز. کمتر موهای مرا بکن (درختان). دریاها که مانند چشمانم پاک و زلال هستند رو آلوده نکن.»

دامان طبیعت مانند لباس‌های زمین‌اند و مانند اعضای بدن زمین.

ما باید تلاش کنیم برای پاکیزگی آن بکوشیم که هیچ‌وقت دامان طبیعت را آلوده نکنیم .

خداوندا ما انسان‌ها قول می‌دهیم بیشتر مراقب مادر دوم خود باشیم و از سرمایه‌های درون آن به درستی استفاده کنیم.»

در گلونی بنویس تا درختی کاشته شود

ویدیوهای بیشتر در نماشای گلونی 

نوشته‌های رسیده به این پویش را اینجا بخوانید

در انتهای این کمپین جوایزی هم به بهترین نوشته‌ها، اهدا خواهد شد.

داستان، خاطره و یا آرزوی خود را برای زمین بنویس تا به دیگران اهمیت حفظ زمین را یادآور شوی.

صفحه این پویش در سایت ویرگول را ببینید.

اگر اهل نوشتن هستید ویرگول بهترین و ساده‌ترین مکان برای نوشتن است.

یادت باشه که به ازای هر پست که در گلونی بنویسی، درختی کاشته خواهد شد و به بهترین پست‌ها جایزه داده خواهد شد!

معجزه کلمات در جان زمین می‌نشیند.

باید از «زمین» که تنها سرمایه ماست، بیشتر از اینها بنویسیم. نوشتن یادمان خواهد انداخت که برای نجات و حفظ زمین به هم نیازمندیم.

هر پست و انتشار آن به کاشته شدن درختی ختم خواهد شد و این همان معجزه جاری کلمات است.

پس تا فرصت هست روایت خودتان را از زمین بنویسید و درخت خودتان را تصور کنید.

منتظر نوشته‌های شما اعم از داستان، خاطره و آرزو هستیم.

ما مسئولیم

ما فقط یک زمین داریم. این جمله را بارها شنیده‌ایم.

همه ما نسبت به زمین – این تنها سرمایه مشترک – مسئولیم. اگر امروز کلمات را به خدمت می‌گیریم برای ثبت و یادآوری همین حقیقت محض است که جز حفظ زمین با همه توان‌مان چاره‌ای نداریم.

هر درختی که جان می‌گیرد، نفس‌های زمین تقویت می‌شود و ما برای روزگار پیش‌رو امید بیشتری خواهیم داشت.

زندگی بدون درختان شدنی نیست. مشارکت امروز و مسئولیت‌ اجتماعی ما نسبت به حفظ و احیای درختان موضوعی است که از همین امروز تا همیشه به آن محتاجیم.

ما در کنار هم کارهای مهمی خواهیم کرد که امتدادش به نسل‌های بعدی‌مان خواهد رسید.

پایان پیام