سریال یاور و فراموشی نقش فرهنگ سازی صدا و سیما

سریال یاور و فراموشی نقش فرهنگ سازی صدا و سیما

به گزارش گلونی در شبکه سه صدا و سیمای جمهوری اسلامی فیلمی پخش می‌شود که هنوز در چهار قسمت گذشته معلوم نیست حول محور چه موضوعی است.

اما در همین اول کاری دست یک خیانتکار رو می‌شود که از قضا پدرِ پسر خیانتکار بسیار از این موضوع دلگیر شده و محکم پشت عروسش ایستاده است.

خب تا اینجای کار جای شکرش باقی است که یاور قصه که همان تیپ شخصیتی تکراری حشمت فردوس ستایش است، به دفاع از پسرش برای همسر دوم قد علم نمی‌کند.

اما درست در همین لحظه که خداراشکر می‌گوییم، چشم‌مان شور از آب در می‌آید و ورق علیه عروس خانواده برمی‌گردد.

این‌که چرا عروس این خانواده با دو فرزند ۲۲-۲۳ ساله همچنان کنار پدرشوهر و مادرشوهر زندگی می‌کند و این‌که چرا اینقدر گوش به فرمان و بله قربان گوی پدرشوهر است را می‌گذاریم پای همان نجابت و تعریف از عروس خوبی که حتی در پدر سالار دهه ۷۰ هم منسوخ شده بود.

الان یک مسئله می‌ماند که اگر نقطه‌زن فمنیست‌یاب هم شکارم کند به شب نخوابی به خاطر نگفتنش ترجیح می‌دهم و نیمه شب قلم به دست می‌گیرم تا حرف مانده در گلو در روزه‌داری صبح از بی‌آبی خشک نشود.

سریال یاور

یاور، من پدربزرگ غرغرو را بیشتر می‌پسندم، در کنار حمایتی که ظاهرا از عروس خیانت دیده‌اش کرد، سر آخر پیکان کمان را سمت عروس بیچاره نشانه گرفت و یکی نه چندین تیر برای محکومیت زنان هنگام خیانت مردانشان زد.

آنجا هم که مادرشوهر نمونه به دفاع از حقوق زنان لب باز کرد و خطبه‌ بلند بالایی قرائت کرد، نطق پدرسالار از بالای مجلس حکم آخر را داد و ایراد از شاخک‌های نامیزان تا نرسیدن به زیبایی و بزک دوزک زن‌ها، قائله را به یک مزون و آرایشگاه ختم کرد.

اینکه کدام منطق و احساس و اصلا هر نقطه‌ درکی می‌تواند این را بپذیرد که یک زن بعد از شنیدن خبر خیانت همسرش راهی آرایشگاه می‌شود به کنار، اصلا شاید کسی هم پیدا شد و این کار را کرد.

اما انگار صدا و سیما نقش فرهنگ‌سازی خود را فراموش کرده و یا نه اتفاقا از خوب جایی دارد فرهنگ را جا می‌اندازد!

فکر می‌کنم پدرسالار آن روزها خوب نشان داد که نسل جدید را دیگر نمی‌توان با کلیشه‌های سنتی به نجابت و حیا و احترامی که هیچ مبنا و اصول اخلاقی ندارد دعوت کرد.

اما یاور فراموش کرد که در گفت و گو با همسرش به جای ایراد گرفتن از عروسی که حتا اگر زن نمونه نبود دستپخت خودش بود، همه‌ آن حرف‌هایی را بزند که به رفیقش گفت.

همه‌ آن «کجای راه را غلط رفته‌ام‌هایی» که همسرش هم در به وجود آمدن آن پسر نقش داشته را بگوید و نشان بدهد زن فقط دو تا شاخک نامیزون برای سرک کشیدن در کار همسر و فقط یک عروسک بزک کرده برای حفظ عفت مرد نیست.

شاید تا زمانی که زن هست، این جنگ رسانه‌ای هم باشد؛ اما تا زمانی که انصاف هست، سکوت قطعا نیست.

پایان پیام

نویسنده: فاطمه زهدی