ما آدم ها هر کدام یک درخت هستیم
ما آدم ها هر کدام یک درخت هستیم
به گزارش گلونی زهرا حسین در پویش پیک زمین نوشت:
ما آدم ها هر کدام یک درخت هستیم
«جنگل را دوست دارم. چون جمعی‌ست صمیمی از نفس‌های پاک؛ با تَن پوش‌های قهوه‌ای ناز، با یک نام مشترک، «درخت».
اسم درخت را دوست دارم.
دوستی آشنا و اهل دل، تعریف زیبایی یادم داد.
درخت یعنی دختر! جالب است نه!؟
هم من و هم او می‌دانیم که کمتر کسی این را می‌داند، بگذریم.
گفتم جنگل را دوست دارم. اما چرا؟
خوب که به جنگل نگاه کنیم، می‌بینیم که انواع درختان گِرد هم جمع شده‌اند، همانند ما آدم‌ها.
ما مردم ایران که از هر نژاد و قوم بر روی یک نقشه زندگی می‌کنیم دور از هم، اما کنارهم.
از محققی شنیدم ماجرای یک نهال را که در میان درختان یک جنگل کاشتند.
تصمیم گرفتند تا به او آب ندهند. تا ببینند چه بلایی بر سر او می‌آید.
حتماً می‌گویید چه بی‌رحمانه!
پس از مدتی دیدند که این نهال بدون آب دادن همچنان سبز است و اتفاقاً قدری نیز رشد کرده و بزرگ شده است. حیرت‌انگیز است مگر نه؟
آنها با قراردادن دوربینی در زمین و میان ریشه آن درختان که گِرداگِرد نهال کوچک تنها بودند.
دیدند که درختان اطراف نهال کوچک ریشه‌های خود را به ریشه‌های ضعیف این نهال گره زدند و از تغذیه زمینی خود هر روز به ریشه‌های این نهال می‌دادند.
این متن را با صدای زهرا حسین بشنوید:
ویدیوهای بیشتر در نماشای گلونی
برای همین است که می‌گویم و باور دارم ما آدم‌ها هر کدام یک درخت هستیم.
چون همانند همین درختان در روزهای سخت کنارهم بوده‌ایم و همچنان نیز هستیم.
مردم یک سرزمین به نام ایران با نام مشترک هموطن!
به گمانم همین یک مثال کافی‌ست که بپذیریم و باور کنیم ما آدم‌ها یک درخت هستیم!
مانند همین پویش، پیک زمین.
یک نوشته، یک نهال، یک درخت، یک نفس و یک زندگی.
برای من دوست داشتن درخت و انواع آن مانند دیگر چیزها، هم اولویت بندی دارد و هم دلیل.
اما من از بلوط می‌گویم؛ درختی‌ست که دوستش دارم.
مرا به یاد سنجاب زیبا با آن دستان کوچک‌اش می‌اندازد. با آن چشم‌هایی که برقی خاص در آنها نهفته است و به نظر می‌آید لبخندی نیز دارد. سال‌هاست او بدون آنکه بداند درخت بلوط می‌کارد و از آن نیز تغذیه می‌کند و عاشق بلوط است.
می‌بینید یک حیوان نیز می‌تواند جنگلی از درختان بلوط را پرورش دهد.
پس بیایید با کاشت یک نهال؛ یک خانه چوبی بسازیم.
نه برای آدم‌ها، نه.
بلکه برای پرندگانی که آشیانه آنها همین درخت است و یک دوست زنده که نه تنها نمی‌میرد بلکه به او نفس می‌دهد.
تمام موجودات غیرانسانی که خدا آفریده، به درخت و جنگل نیاز دارند.
حواسمان به قلبشان باشد. خانه و آشیانه امن و تکیه‌گاه آرامش بخش آنها برای زیستن درخت است.
این حق را از آنها دریغ نکنیم.
لطفاً عاشق باشید! عاشق درخت و عاشق جنگل‌سازی.
انسان اشرف مخلوقات است و برای زیستن و تنفس به اکسیژن و هوای پاک نیاز دارد.
به خودمان احترام بگذاریم و خودمان را دوست داشته باشیم.
چراکه ما و ذات ما آدم‌ها همین طبیعت است.
من درختان را دوست دارم.
هموطن تو هم آنها را دوست بدار.
پس یادت بماند؛ که تو نیز یک درخت هستی.
درخت انسانی.»
پایان پیام
کد خبر : 219145 ساعت خبر : 1:31 ق.ظ