ول اروپای شرقی ساکن شمال غرب ایران

ول اروپای شرقی ساکن شمال غرب ایران

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره ول اروپای شرقی آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۹۰ تا ۱۳۰ میلی‌متر، طول دم ۳۳ تا ۵۵ میلی‌متر، طول کف پای عقب ۱۶ تا ۱۹ میلی‌متر، طول گوش ۹ تا ۱۳ میلی‌متر و وزن حدود ۲۱ تا ۵۸ گرم است.

از نظر ظاهری شباهت زیادی با ول معمولی (Microtus arvalis) دارد و فقط از نظر تعداد کروموزوم‌ها با هم متفاوت هستند.

ویژگی‌های زیستی: ویژگی‌های زیستی این گونه شبیه ول معمولی است.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در زیستگاه‌های متنوعی مانند اراضی کشاورزی، علفزارها، بوته‌زارها، جنگل‌های تنگ و همچنین در حاشیه رودخانه‌ها و نیزارهای اطراف دریاچه‌ها زندگی می‌کند.

مناطقی با پوشش گیاهی بلند و متراکم را ترجیح می‌دهد.

از سطح دریا تا ارتفاع ۲۵۰۰ متر گزارش شده است.

در شمال غربی ایران پراکندگی دارد.

گونه‌ای به نسبت فراوان است و جمعیت دارای نوسانات بسیار زیاد سالانه است.

وضعیت حفاظتی: جوندگان در بیشتر زیستگاه‌ها زندگی می‌کنند و برخی از آنها به دلیل قدرت سازگاری بالا می‌توانند در خشک‌ترین بیابان‌های دنیا هم دوام بیاورند.

به دلیل گستره پراکندگی وسیع جهانی، استفاده از تیپ‌های مختلف زیستگاهی و نداشتن تهدیدی خاص در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.

اما در ایران دارای پراکندگی بسیار محدودی است و نیازمند مطالعات بوم شناسی و مولکولی است.

جوندگان

واژه جونده (Rodent) از ریشه لاتین (Rodere) به معنی گاز گرفتن، کندن و فرسودن است.

به دلیل اینکه جوندگان برای کوتاه کردن دندان‌های پیشین خود که دائما در حال رشد است، به جویدن مشغول هستند، به این نام خوانده می‌شوند.

جوندگان با ۲۸ خانواده، ۴۴۳ جنس و بیش از ۲۰۰۰ گونه بزرگترین راسته پستانداران را تشکیل می‌دهند.

بطوریکه از ۴۶۲۹ گونه پستاندار، ۴۳ درصد گونه‌ها متعلق به راسته جوندگان است.

تنوع اشکال در جوندگان بسیار زیاد است و از موش کوتوله ۵ گرمی تا کاپ یبارای ۷۰ کیلوگرمی دیده می‌شود.

در ایران تاکنون ۸ خانواده و ۷۱ گونه جونده گزارش شده است که تشی بزرگترین و جربیل كوتوله کوچک‌ترین جونده ایران است.

پایان پیام