ول ایرانی نخستین بار در شیراز دیده شد

ول ایرانی نخستین بار در شیراز دیده شد

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره ول ایرانی آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۱۰۰ تا ۱۰۷ میلی‌متر، طول دم ۳۴ تا ۳۹ میلی‌متر، طول کف پای عقب ۱۸ تا ۱۹ میلی‌متر، طول گوش ۲۷ تا ۲۹ میلی‌متر و وزن حدود ۳۰۰ گرم است.

شباهت زیادی به ول اجتماعی دارد.

رنگ پشت بدن نخودی مایل به زیتونی، پهلوها روشن‌تر و زیر بدن سفید چرک است.

ویژگی‌های زیستی: درباره ویژگی‌های زیستی این گونه اطلاعات دقیقی در دست نیست.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: جوندگان در بیشتر زیستگاه‌ها زندگی می‌کنند و برخی از آنها به دلیل قدرت سازگاری بالا می‌توانند در خشک‌ترین بیابان‌های دنیا هم دوام بیاورند.

ول ایرانی برای نخستین بار از یک باغ در اطراف شیراز و در ارتفاع حدود ۱۷۰۰ متری از سطح دریا گزارش شده است.

وضعیت حفاظتی: اطلاعات بسیار کمی از وضعیت پراکندگی، بوم‌شناسی و تهدیدات احتمالی تاثیر گذار بر بقای این گونه وجود دارد.

به همین دلیل در طبقه «کمبود اطلاعات» (DD) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.

مطالعات تاکسونومی و بررسی پراکندگی این گونه بسیار ضروری است.

جوندگان

واژه جونده (Rodent) از ریشه لاتین (Rodere) به معنی گاز گرفتن، کندن و فرسودن است.

به دلیل اینکه جوندگان برای کوتاه کردن دندان‌های پیشین خود که دائما در حال رشد است، به جویدن مشغول هستند، به این نام خوانده می‌شوند.

جوندگان با ۲۸ خانواده، ۴۴۳ جنس و بیش از ۲۰۰۰ گونه بزرگترین راسته پستانداران را تشکیل می‌دهند.

بطوریکه از ۴۶۲۹ گونه پستاندار، ۴۳ درصد گونه‌ها متعلق به راسته جوندگان است.

تنوع اشکال در جوندگان بسیار زیاد است و از موش کوتوله ۵ گرمی تا کاپ یبارای ۷۰ کیلوگرمی دیده می‌شود.

در ایران تاکنون ۸ خانواده و ۷۱ گونه جونده گزارش شده است که تشی بزرگترین و جربیل كوتوله کوچک‌ترین جونده ایران است.

پایان پیام