کره زمین را دوست بداریم

کره زمین را دوست بداریم

به گزارش گلونی ریحانه کرمیانپور، ۱۰ ساله کلاس چهارم دبستان نیایش شهر خورموج در پویش پیک زمین نوشت:

کره زمین را دوست بداریم

«آرزو دارم همان‌طور که برایم خاطره تعریف کرده‌اند، در حیاط مادربزرگم درختان زیادی بود و در بهار روی درختان پرنده‌های زیبا می‌نشستند، حالا هم باشد.

آرزو دارم که هم‌سن و سال‌های من از کاغذ درست استفاده کنند و در مصرف آن صرفه‌جویی کنند تا درخت‌ها و جنگل‌ها نابود نشوند.

پرنده‌ها روی درختان آواز بخوانند. آب را هدر ندهند تا رودخانه‌ها و چشمه‌ها دوباره از جوی آب به پای درختان جاری شود.

صدای شُرشُر آب جوی، با صدای پرندگان شنیده شود. بچه‌ها گل‌ها را نچینند، مثل گل‌های در عکس مادربزرگ بمانند.

آرزو می‌کنم همه انسان‌ها به فکر حال و هوای زمین مهربانم باشند. حال و هوایی که این روزها با دود کارخانه‌ها، دود ماشین‌ها، با زباله‌های رهاشده آلوده شده‌اند. فکر کنند.

از اتوبوس و دوچرخه برای رفت و آمد استفاده کنیم تا دود کمتری به ریه‌های زمین مهربان‌مان وارد شود.

آرزو می‌کنم که همه یک روزی به فکر نجات زمین سبز ما باشند. زباله نریزند و در محیط رها نکنند.

آرزو می‌کنم که علم آنقدر پیشرفت کند که دیگر هیچ درختی قطع نشود، هیچ ماشینی دود نکند و کلی آرزوهای دیگر…

یادمان باشد که آب را قدر بدانیم. آب مانند خون در رگ‌های زمین است که این زمین زیبا و مهربان همانند مادری مهربان ما را در آغوش خود گرفته است.

خدایا! خودت کمک کن تا همه آرزوهای خوب اتفاق بیفتد.»

در گلونی بنویس تا درختی کاشته شود

نوشته‌های رسیده به این پویش را اینجا بخوانید

در انتهای این کمپین جوایزی هم به بهترین نوشته‌ها، اهدا خواهد شد.

داستان، خاطره و یا آرزوی خود را برای زمین بنویس تا به دیگران اهمیت حفظ زمین را یادآور شوی.

صفحه این پویش در سایت ویرگول را ببینید.

اگر اهل نوشتن هستید ویرگول بهترین و ساده‌ترین مکان برای نوشتن است.

یادت باشه که به ازای هر پست که در گلونی بنویسی، درختی کاشته خواهد شد و به بهترین پست‌ها جایزه داده خواهد شد!

معجزه کلمات در جان زمین می‌نشیند.

باید از «زمین» که تنها سرمایه ماست، بیشتر از اینها بنویسیم. نوشتن یادمان خواهد انداخت که برای نجات و حفظ زمین به هم نیازمندیم.

هر پست و انتشار آن به کاشته شدن درختی ختم خواهد شد و این همان معجزه جاری کلمات است.

پس تا فرصت هست روایت خودتان را از زمین بنویسید و درخت خودتان را تصور کنید.

منتظر نوشته‌های شما اعم از داستان، خاطره و آرزو هستیم.

ما مسئولیم

ما فقط یک زمین داریم. این جمله را بارها شنیده‌ایم.

همه ما نسبت به زمین – این تنها سرمایه مشترک – مسئولیم. اگر امروز کلمات را به خدمت می‌گیریم برای ثبت و یادآوری همین حقیقت محض است که جز حفظ زمین با همه توان‌مان چاره‌ای نداریم.

هر درختی که جان می‌گیرد، نفس‌های زمین تقویت می‌شود و ما برای روزگار پیش‌رو امید بیشتری خواهیم داشت.

زندگی بدون درختان شدنی نیست. مشارکت امروز و مسئولیت‌ اجتماعی ما نسبت به حفظ و احیای درختان موضوعی است که از همین امروز تا همیشه به آن محتاجیم.

ما در کنار هم کارهای مهمی خواهیم کرد که امتدادش به نسل‌های بعدی‌مان خواهد رسید.

پایان پیام