رونمایی از گرافیک تصویری جریان شجریان با‌ همنوایی دعای ربنا

محمدرضا شجریان، استاد بی‌بدیل آواز ایران بود که طی نیم‌قرن، جاوادانه‌های بزرگی در موسیقی ایران خلق کرده‌ است.

طبق آنچه اساتید و کارشناسان موسیقی باور دارند، استاد محمدرضا شجریان صدای بی‌همتای یک قرن گذشته موسیقی ایران بوده‌ است.

او کار حرفه‌ای‌اش را با تلاوت قرآن و در دهه ۳۰ شمسی آغاز کرد.

در دهه ۴۰ شمسی به تهران آمد و موسیقی را نزد اساتیدی چون احمد عبادی و اسماعیل مهرتاش فراگرفت.

در دهه ۵۰ شمسی سنتورنوازی و ردیف آوازی ایران را نزد استاد فرامز پایور آموخت و در مکتب اساتیدی چون نورعلی‌خان برومند با شیوه آوازی سیدحسین طاهرزاده آشنا شد.

او همچنین ردیف آوازی را در مکتب استاد عبدالله دوامی نیز آموخته است.

استاد شجریان به احترام پدرش که از قاریان معروف مشهد بودند، و می‌خواستند خاندان شجریان با خواندن قرآن شهرت داشته باشند، با نام سیاوش بیدگانی آثارش را ارائه می‌کرد اما در دهه ۵۰ با اجازه پدر نام شجریان در آواز ایرانی شنیده شد.

او بعدها و در اواخر دهه ۵۰ به گروه چاووش پیوست که قطعه مشهور سپیده (ایران ای سرای امید) برای همان دوران است.

محمدرضا شجریان پس از انقلاب هم به فعالیت‌اش در زمینه آواز ایرانی ادامه داد که عمده فعالیت‌های او به همراه پرویز مشکاتیان، آهنگساز صاحب سبک و نوازنده چیره دست سنتور بود.

شجریان در دهه ۸۰ به همراه استاد حسین علیزاده و استاد کیهان کلهر و پسرش همایون شجریان تور کنسرتی را در اروپا و آمریکا برگزار کرد که حاصل آن چندین آلبوم موسیقی شد.

در اواخر دهه ۸۰ شمسی محمدرضا شجریان به دلایلی پخش آثارش را از صدا و سیما ممنوع کرد و از آن تاریخ دیگر موفق به برگزاری کنسرت در ایران نشد.

اما فعالیت‌های او در نقاط مختلف جهان ادامه داشت.

پایان پیام