احترام به طبیعت احترام به زندگی است
به گزارش گلونی امیرمهدی مرادی کلاس هفتم از مدرسه آئینه در پویش پیک زمین نوشت:
احترام به طبیعت احترام به زندگی است
«روزی در سفری پدرم هسته‌های میوه را در یک ظرف پلاستیکی جمع‌آوری کرد که من کنجکار شدم که علت جمع‌آوری این هسته چیست؟
پدرم در جواب گفت: «زندگی سالم و سلامت رفتار منطقی ما با قوانین طبیعت است.
وقتی در حین سفر هر کدام از ما انسان‌ها یک هسته‌ای را بایستیم و در کنار جاده‌ها بکاریم در دراز مدت با بارش باران آن هسته یک روزی به درخت تبدیل می‌شود.»
درخت یعنی اکسیژن، یعنی آب، یعنی روزی مسیر رودخانه، یعنی زندگی و احترام به طبیعت احترام به زندگی است، احترام به زمین است، احترام به آفریدگار مهربان است.»
ما مسئولیم
ما فقط یک زمین داریم. این جمله را بارها شنیده‌ایم.
همه ما نسبت به زمین – این تنها سرمایه مشترک – مسئولیم. اگر امروز کلمات را به خدمت می‌گیریم برای ثبت و یادآوری همین حقیقت محض است که جز حفظ زمین با همه توان‌مان چاره‌ای نداریم.
هر درختی که جان می‌گیرد، نفس‌های زمین تقویت می‌شود و ما برای روزگار پیش‌رو امید بیشتری خواهیم داشت.
زندگی بدون درختان شدنی نیست. مشارکت امروز و مسئولیت اجتماعی ما نسبت به حفظ و احیای درختان موضوعی است که از همین امروز تا همیشه به آن محتاجیم.
ما در کنار هم کارهای مهمی خواهیم کرد که امتدادش به نسل‌های بعدی‌مان خواهد رسید.
نوشته‌های رسیده به این پویش را اینجا بخوانید.
در انتهای این کمپین جوایزی هم به بهترین نوشته‌ها، اهدا خواهد شد.
صفحه این پویش در سایت ویرگول را ببینید.
معجزه کلمات در جان زمین می‌نشیند.
باید از «زمین» که تنها سرمایه ماست، بیشتر از اینها بنویسیم.
نوشتن یادمان خواهد انداخت که برای نجات و حفظ زمین به هم نیازمندیم.
هر پست و انتشار آن به کاشته شدن درختی ختم خواهد شد و این همان معجزه جاری کلمات است.
پایان پیام
