من سیاره زیر پایت هستم
به گزارش گلونی علی نوروزی بیوک بلاغ از دبیرستان آئینه در پویش پیک زمین نوشت:
«سلام دوست عزیز. من سیاره زیر پایت هستم یعنی (زمین)، جایی که درش داستان‌های زیادی رخ داده است.
من تقریبا چهار و نیم میلیارد سالمه، ولی هنوز که هنوزه سر حالم. روی پوست من آب زیادی وجود داره و اصلاً به کرم آب‌رسان نیاز ندارم، البته ناگفته نماند که قسمت‌هایی از پوستم هم خشک است.
امّا نسبت به آب‌های روی پوستم کمتر است.
من سیاره زیر پایت هستم
روی پوست من موهای کوچکی وجود دارد که شما آن‌ها را به اسم (درخت) می‌شناسید.
من این موها را دوست دارم چون پوستم را سالم نگه می‌دارد ولی انسان‌ها موهای من (درختان) را می‌برند و از آن استفاده می‌کنند.
اگر انسان‌ها کمتر درختان را قطع می‌کردند پوست من سالم‌تر بود.
بعضی از انسان‌ها روی صورت من زباله‌های بد بو و کثیفی می‌ریزند که بعد از مدتی تبدیل به یک جوش سر سیاه می‌شود و به پوست من آسیب جدی وارد می‌کند.
ای انسان‌ها از شما تقاضا دارم که به پوست من آسیب نرسانید و من را برای آیندگان نگه دارید.
با تشکر، دوست شما زمین.»
ما مسئولیم
ما فقط یک زمین داریم. این جمله را بارها شنیده‌ایم.
همه ما نسبت به زمین – این تنها سرمایه مشترک – مسئولیم. اگر امروز کلمات را به خدمت می‌گیریم برای ثبت و یادآوری همین حقیقت محض است که جز حفظ زمین با همه توان‌مان چاره‌ای نداریم.
هر درختی که جان می‌گیرد، نفس‌های زمین تقویت می‌شود و ما برای روزگار پیش‌رو امید بیشتری خواهیم داشت.
زندگی بدون درختان شدنی نیست. مشارکت امروز و مسئولیت اجتماعی ما نسبت به حفظ و احیای درختان موضوعی است که از همین امروز تا همیشه به آن محتاجیم.
ما در کنار هم کارهای مهمی خواهیم کرد که امتدادش به نسل‌های بعدی‌مان خواهد رسید.
پایان پیام
