قوی فریادکش گستره وسیعی را به عنوان زیستگاه انتخاب می‌کند
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره قوی فریادکش آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۱۴۵ تا ۱۶۰ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۲۱۸ تا ۲۴۳ سانتی‌متر است.
قویی بزرگ جثه با بدن یکدست سفید و گردنی بلند و راست است.
نر و ماده همشکل و فاقد تغییرات فصلی هستند.
پرنده بالغ، منقاری قوی دارد که ثلث جلویی آن سیاه و مابقی زرد است. پاها نیز سیاه هستند.
پرنده نابالغ سر، گردن و روتنه خاکستری مایل به قهوه‌ای و گونه‌ها، گلو و جلو گردن مایل به سفید دارد.
زیرتنه سفید و پهلوها خاکستری مایل به قهوه‌ای است.
منقار سیاه با لکه صورتی چرک در نزدیکی نوک آن و پاها به رنگ خاکستری تیره دیده می‌شود.
ویژگی‌های زیستی
گستره وسیعی از انواع زیستگاه‌های تالابی شامل دریاچه‌های وسیع و کم عمق با نیزارهای حاشیه‌ای، باتلاق‌ها، رودخانه‌های بزرگ و سواحل دریاها را به عنوان زیستگاه انتخاب می‌کند.
به آب‌هایی تا عمق حداکثر یک متر با بستری پوشیده از گیاهان نیازمند است و زمستان‌ها بیشتر در اراضی پست ساحلی، دشت‌های سیلابی و حتی کشتزارها به سر می‌برد.
در خارج از دوره جوجه‌آوری پرنده‌ای اجتماعی است و در دسته‌های بزرگ دیده می‌شود.
پروازی قوی با گردن کشیده همراه با بال زدن‌های منظم و آرام دارد و در این هنگام صدای خاصی تولید می‌کند.
برای تغذیه با معلق زدن و فرو بردن نیمه جلویی بدن درون آب از برگ‌ها، ساقه‌ها و ریشه گیاهان آبزی تغذیه می‌کند.
گاهی نیز از علف‌های سطح زمین در بیرون از آب چرا می‌کند.
همچنین در زمستان از باقیمانده محصولات زراعی در اراضی شخم خورده استفاده می‌کند.
پراکنش و فراوانی: بسته به شرایط آب و هوایی در زمستان‌ها به تعداد بسیار متغیری به نواحی جنوبی دریای کاسپین مهاجرت می‌کند.
گزارش‌هایی از حضور این پرنده در استان‌های غربی و فارس وجود دارد.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.
پایان پیام