بوتیمار یک حواصیل پرجثه با بدن مخروطی شکل
بوتیمار یک حواصیل پرجثه با بدن مخروطی شکل
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره بوتیمار آمده است:
ویژگیهای ظاهری: طول بدن ۷۰ تا ۸۰ سانتیمتر و گستردگی بالها ۱۲۵ تا ۱۳۵ سانتیمتر است.
حواصیلی پرجثه با بدن مخروطی شکل به رنگ طلایی مایل به قهوهای است.
نر و ماده همشکل و فاقد تغییرات فصلی هستند.
پرنده بالغ تارک سیاه، روتنه قهوهای طلایی همراه با لکهها و خالهای سیاه دارد.
زیرتنه زرد نخودی با لکههای قهوهای مایل به سیاه فراوان دارد که در امتداد هم، نوارهایی طولی تشکیل میدهند.
منقار سبز مایل به زرد و پاها سبز کمرنگ هستند.
پرنده نابالغ فاقد تارک سیاه است و زیرتنه کمرنگتری دارد.
ویژگیهای زیستی
وابستگی زیادی به نیزارهای وسیع و انبوه در حاشیه پیکرههای آبی دارد و معمولا از نواحی باز یا با پوشش گیاهی اندک پرهیز میکند.
بوتیمار پرندهای خجالتی، منزوی و مخفی کار است و معمولا درون قلمرو کوچک خود در اوایل و اواخر روز و یا در طول شب در آبهای کم عمق و اغلب در حاشیه یا در میان نیزارها به تغذیه میپردازد.
با وجود جثه بزرگش، به راحتی در میان نیها حرکت میکند و از آنها بالا میرود و هنگام احساس خطر، سر و گردن خود را به حالت عمودی و به موازات ساقههای نی نگاه داشته و خود را استتار میکند.
از ماهیها، دوزیستان، حشرات همچنین کرمها، نرم تنان، سخت پوستان، عنکبوتها، مارمولکها، پرندگان و پستانداران کوچک تغذیه میکند.
جوجهآوری از اوایل فروردین و با تشکیل قلمرو در نیزارها و سایر پوشش گیاهی بلند حاشیه پیکرههای آب شیرین آغاز میشود.
تک همسر و گاهی چند همسر (یک نر با چند ماده) است و آشیانهاش تودهای از ساقههای نی، جگن و شاخههای درختان است که آن را در نیزارها و نزدیک به آب و روی زمین بنا میکند.
معمولا چهار تا شش و به ندرت سه تا هفت تخم بیضی تا نیمه بیضی کوتاه، صیقلی، به رنگ زیتونی مایل به قهوهای و به ابعاد ۳۸,۵×۵۲,۶ میلیمتر میگذارد.
تفریخ تخمها ۲۵ تا ۲۶ روز به طول میانجامد.
جوجهها در بدو تولد تا حدودی پوشیده از کرک، تا حد زیادی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند.
در ابتدا توسط غذای نیمه هضم شده و برگردانده شده در کف آشیانه تغذیه میشوند و در ۱۵ تا ۲۰ روزگی آشیانه را ترک میکنند ولی همچنان تا حدود ۵۵ روزگی توسط والدین مراقبت و تغذیه میشوند.
پراکنش و فراوانی
به تعداد اندک در برخی مناطق تالابی استانهای مازندران، گیلان، خوزستان، فارس و سیستان و بلوچستان جوجهآوری میکند و به تعداد مناسب در همین نواحی زمستان گذرانی میکند.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.
پایان پیام
کد خبر : 227664 ساعت خبر : 7:08 ب.ظ