غاز پیشانی سفید گروه های بزرگی را تشکیل می‌دهد
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره غاز پیشانی سفید آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۶۵ تا ۷۸ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۱۳۰ تا ۱۶۵ سانتی‌متر است.
غازی متوسط جثه و تا حدی شبیه به «غاز پیشانی سفید کوچک» به نظر می‌رسد ولی به واسطه جثه بزرگتر، حلقه سفید قاعده منقار که به ندرت تا جلوی پیشانی امتداد می‌یابد و فقدان حلقه چشمی زرد، از آن متمایز می‌شود.
نر و ماده هم‌شکل و فاقد تغییرات فصلی هستند.
در پرنده بالغ سر، گردن و روتنه خاکستری قهوه‌ای است.
پوشپرهای روی دم سفید، دم تیره و در انتها نوار باریک سفید رنگی دارد.
سینه نخودی قهوه‌ای، شکم و پهلوها خاکستری قهوه‌ای همراه با لکه‌های سیاه پهن و نامنظم روی شکم و مابقی زیرتنه سفید است.
منقار مایل به صورتی و پاها نیز نارنجی هستند.
پرنده نابالغ منقار تیره‌تری دارد و فاقد حلقه سفید در قاعده منقار و همچنین فاقد لکه‌ها و نوارهای سیاه روی شکم است.
ویژگی‌های زیستی
مرغزارها و چمنزارهای نواحی پست، مزارع غلات، اراضی آیشی، استپ‌های باز، علفزارها و مصب‌های وسیع در تالاب‌های شور را به عنوان زیستگاه‌های زمستان‌گذرانی برمی‌گزیند.
در خارج از دوره جوجه‌آوری پرنده‌ای اجتماعی است و نسبت به سایر غازها گروه‌های بزرگتری تشکیل می‌دهد.
معمولا پرندگان جوان همراه با والدین خود به سرزمین‌های زمستان گذرانی وارد می‌شوند و در ابتدای دوره جوجه‌آوری جدید آنها را ترک می‌کنند و ممکن است که در پایان دوره جوجه‌آوری بار دیگر به خانواده خود ملحق شوند.
پروازی نرم، سبک و پرصدا دارد، به خوبی شنا می‌کند، نسبت به سایر غازها خجالتی‌تر است و هنگام خطر به طور عمودی از روی زمین به پرواز در می‌آید.
از مواد گیاهی به ویژه از برگ‌ها، ساقه‌های هوایی، رونده و زیرزمینی، غده‌ها و دانه‌های گیاهان تغذیه می‌کند و معمولا چندین کیلومتر را بین مکان‌های استراحت شبانه و تغذیه روزانه جابه‌جا می‌شود.
پراکنش و فراوانی: به صورت زمستان گذران معمول در آذربایجان و نواحی جنوبی دریای خزر و به تعداد کم‌تر در استان‌های خوزستان و فارس و به ندرت در سواحل شمالی‌تر خلیج فارس دیده می‌شود.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده جهانی و ملی قرار ندارد.
پایان پیام