لوئیس آلوارز و علت انقراض پایان کرتاسه
لوئیس آلوارز و علت انقراض پایان کرتاسه
به گزارش گلونی عرفان خسروی در توییتر خود نوشت:
یکصد و ده سال پیش در چنین روزی لوئیس آلوارز، برنده نوبل فیزیک ۱۹۶۸ (برای پژوهش پیرامون ذرات بنیادی) متولد شد.
اما لوئیس کشف مهم دیگری هم داشت؛ او به همراه پسرش والتر که زمین‌شناس بود، علت انقراض پایان کرتاسه را کشف کرد: برخورد شهاب‌سنگی که طومار دایناسورها را درنوشت.
آلوارزها و همکارانشان نشان دادند در نهشته‌های مرز کرتاسه-ترشیاری، یعنی لایه‌ای که پس از آن دایناسورها نابود شده‌اند، انباشت عنصر ایریدیم بسیار بیشتر از حد معمول سنگ‌های زمین است. این مورد و شواهد دیگر نشان داد که برخوردی فاجعه‌بار با سنگی آسمانی مسبب انقراض بوده است.
بعدها محل این برخورد هم شناسایی شد: دهانه چیکشولوب در شبه‌جزیره یوکاتان و خلیج مکزیک. قطر سنگ آسمانی که به زمین برخورد کرده ۱۰-۱۵ کیلومتر بوده (بزرگتر از قله اورست) و قدرت انفجار بین ۵۰ تا ۱۵۰ میلیون برابر انفجار بمب هسته‌ای تزار برآورد شده است. اما فاجعه اصلی علت دیگری داشت.
نه انفجار فاجعه‌بار، نه موج آتشی که دمای کل سطح سیاره را به بیش از یکصد درجه سلسیوس رساند، نه امواج سونامی به ارتفاع ۱۲ کیلومتر، عامل اصلی انقراض دایناسورها نبودند. همه این فجایع می‌توانست حیات در آمریکای شمالی را نابود کند، اما نه در بقیه قاره‌ها. پس عامل انقراض چه بود؟
از بخت بد دایناسورها، محل برخورد انباشته بود از سفره‌های نفت و گاز و همین نفت و گاز زیر سطح زمین پس از برخورد تبدیل به دوده‌ای شدند که یک سال در ارتفاعات فوقانی جو زمین باقی ماند، تابش نور خورشید را به شدت کاهش داد و دمای متوسط زمین را برای حدود ده سال، ۲۶ درجه سلسیوس کاهش داد.
خود انفجار در حدی آتش‌بار بود که گویی در هر شش کیلومتر در سراسر سطح زمین یک بمب هیدروژنی یک مگاتنی منفجر شده باشد، اما هیچ غبار و حرارتی آن‌قدر دوام ندارد که ۷۵ درصد گونه‌های کره زمین را نابود کند. آنچه این حادثه را به فاجعه تبدیل کرد، همان سفره‌های نفتی و دوده حاصل از آن بود.
پایان پیام
خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
کد خبر : 230904 ساعت خبر : 3:20 ب.ظ