نقد قسمت دوم سریال زخم کاری

نقد قسمت دوم سریال زخم کاری

داستان سریال زخم کاری کند پیش می‌رود

دومین قسمت مجموعه نمایش خانگی زخم کاری به کارگردانی محمد حسین مهدویان منتشر شد و در کنار گفتکوهای نسبتا کم اهمیت، سیگار و مواد مخدر کشیدن‌های زیاد و تعقیب و گریز های جذاب، داستان آن کند پیش رفت.

به گزارش گلونی نگارنده در یادداشت نخست به اقتباس داستان این سریال از تراژدی مکبث اثر ویلیام شکسپیر و رمان بیست زخم کاری نوشته سید محمود حسینی زاده اشاره کرده است.

موضوع یا تم اصلی طمع بوده و نویسنده، پیرنگ، پیشبرد روایت و برخی ساختار کلامی را از این دو اثر ادبی، به ویژه رمان یاد شده وام گرفته است.

فیلمنامه

آنچه در دومین قسمت زخم کاری مشاهده شد، سکانس‌های نسبتا طولانی کشیدن سیگار و مواد مخدر، گفت‌وگوهای کم اثر، کند پیش رفتن داستان، تعقیب و گریزها در شب و… بود.

نشان دادن مصرف مواد مخدر با نیت آموزش دوری از ناهنجاری‌های جامعه و هشدار و گرفتن تاثیر خوب از آن اساسا کار نادرستی نیست اما تاکید و تعدد سکانس‌ها و مدت طولانی‌اش می‌تواند نتیجه عکس داده و مخاطب را از خط اصلی داستان و هدف، دور کند.

همچنین بیننده در سکانسی، گروهی از وابستگان به مواد مخدر را در فضایی باز و دور آتش می‌بیند که سریال به سان یک مستند برنامه‌ریزی شده، در دل روایت عمل کرده و از نظر ساختار، با کل مجموعه هم جنس نبوده و سردرگم می‌کند.

روند داستان قربانی تعقیب و گریز وگفتگوهای کم فایده شده و کند پیش می‌رود.

قسمت دوم این سریال را در فیلیمو ببینید

شخصیت مالکی با بازی جواد عزتی در دومین قسمت سریال تا اندازه‌ای متزلزل شده و با آنچه در شروع و پیشانی نخستین قدم به نظر می‌رسید در تضاد بوده و همگن نیست.

بستر داستانی به دلیل اقتباس از دو اثر خوب، دارای جذابیت و کشش است، اما فیلمنامه نیز می‌بابد هم تراز با ریشه و منبع قدم‌ بردارد.

مهمترین رویداد این قسمت، خفه کردن حاج عمو بود که در نوع خود و به ویژه مدت جان دادنش، خوب و قابل قبول است اما به جز این رفتار شوک‌برانگیز، نکته دیگری به جلو بردن داستان کمک چندانی نمی‌کند.

البته که کشتن عمو با آن کیفیت و اصوات کم و بیش، این پرسش را در ذهن تماشاگر ایجاد می‌کند که آیا دیگر اغضای خانواده در دل شب بویی نبرده و چیزی نشنیده‌اند؟! (درک موقعیت دراماتیک رویداد)

فیلمنامه با دقت و ظرافت بیشتری می‌توانست برخی از شخصیت‌ها را بهتر طراحی کند. از سویی شخصیت مالکی تا مرز ضد قهرمان پیش می‌رود اما به انجا نمی‌رسد.

کارگردانی

مهدویان در ساختن تعقیب و گریزها خوب و نسبتا حرفه‌ای عمل کرده است. هر چند تغییر سرعت ماشین‌ها در پلان‌‌ها بعضا متناسب نبوده و تداوم (راکورد) ندارد.

اما در مجموع، کارگردان توانسته با جذابیت‌های بصری، قاب بندی‌های درست، شخصیت پردازی‌های نسبتا خوب، مخاطب را تا اینجا همراه کند.

امید که در هفته‌های آینده، زخم کاری از روایت داستان و ساختار کلامی کم اثر، آسیب ندیده و بیننده را در هر قسمت، چند بار غافلگیر کند.

پایان پیام

نویسنده: نیما نعمتی زاده

خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید