یادداشتی بر قسمت یازدهم زخم کاری

یادداشتی بر قسمت یازدهم زخم کاری

به گزارش گلونی زخم کاری عنوان مجموعه نمایش خانگی به کارگردانی محمدحسین مهدویان و برداشتی از تراژدی مکبث ویلیام شکسپیر و رمان بیست زخم کاری نوشته محمود حسینی زاد است.

فیلمنامه و کارگردانی

نشان دادن گوشه‌ای دیگر از جدال دو قطب قدرتمند مالک و ناصر برای مخاطب جذاب بوده، کشش داشته و غیرمنتظره است.

ساختار کلام نیز در خدمت رویداد‌ها و موثر عمل می‌کند.

اما تزلزل و یک‌دست نبودن شخصیت مالک همچنان به اثر آسیب و بیننده را پس می‌زند.

طراحی لباس و ذلت مالک نیز پس از دستگیری میثم و مکالمه‌اش در بالکن خانه، تناسبی با کلیت شخصیت‌اش ندارد.

از سویی سکانس ساحل یا چیزی مانند اسکله و آمدن میثم و عبارت سطحی و به دور از باورپذیری دوست مالک با هیچ‌یک از عناصر دیداری و شنیداری و جایگاه مجموعه هم‌خوانی نداشته و دم‌‌دستی است؛

«خب من دیگه برم!»

این جمله از دوست خارج نشین مالک به حدی دم دستی است که گویی دبی چند کوچه آن طرف‌تر است.

از سویی در کارگردانی و البته متن، روشن نمی‌شود که میثم چگونه به ساحل ایران رسیده است.

در کنار خوبی‌های قسمت یازدهم و شگفتی‌های به دور از انتظار رویدادها از جمله تقابل دو‌قطب و آغاز انتقام ناصر – هر چند از میانه راه لو می‌رود – وجود سکانس ساحل، سرسری و ناتوان و غیرقابل باور است.

قسمت یازدهم زخم کاری را از فیلیمو تماشا کنید

نقد سایر قسمت‌های سریال زخم کاری را در این لینک بخوانید

پایان پیام

نویسنده: نیما نعمتی زاده