اولین ماسک طاعون در قرن شانزدهم

ماسک طاعون در قرن شانزدهم چرا این طور بود؟

(کپشن عکس) یک ماسک پزشکی حفظ شده در قرن ۱۶ که در موزه تاریخ پزشکی آلمان به نمایش گذاشته شده است.

به گزارش گلونی و به نقل از design you trust این ماسک اولین ماسک طراحی شده برای پزشکان در مقابل طاعون بوده است.

در اروپای قرون وسطی دو نظریه در مورد گسترش و انتقال بیماری‌ها وجود داشت: نظریه اخلاط چهارگانه (صفرا، دَم، بلغم، سودا) و فرضیه نظریه میاسما (به انگلیسی: miasma theory یا miasmatic theory).

این ماسک برای مقابله با بیماری‌ها بر اساس نظریه میاسما ساخته شده است.

بر اساس نظریه میاسما بیماری‌هایی مانند وبا، کلامیدیا یا طاعون سیاه توسط بخار یا دمه مسموم کننده‌ای به نام میاسما (Μίασμα، در یونان باستان به معنای: آلودگی) ایجاد می‌شده‌اند.

بر اساس این نظریه منشأ همه‌گیری طاعون ناشی از بخار بدبوی نشأت گرفته از پوسیدن مواد آلی بوده‌ است.

نظریه میاسما سال‌ها از دوران باستان در اروپا، هند، و چین نظریه‌ای پذیرفته شده بود. این نظریه در نهایت در قرن ۱۹ با کشف میکروب‌ها و بیان نظریه میکروب‌های بیماری‌زا به طور کامل رد شد.

از آنجایی که بر اساس نظریه میاسما هوای بد یا آلوده باعث ایجاد بیماری می‌شده است. منقار بلندی که در این ماسک دیده می‌شود محلی برای قرار دادن گیاهان دارویی معطر و سوزاندن آنها بوده است تا شخصی که این ماسک را می‌زند از استشمام هوای آلوده و بیماری‌زا در امان باشد.

در قسمت بالایی ماسک دو قسمت شیشه‌ای برای چشم‌ها تعبیه شده است و قسمت منقار مانند آن با بند روی بینی پزشک قرار می‌گیرد.

روی قسمت بینی ماسک دو سوارخ برای تنفس وجود دارد که در آن گیاهان معطر مثل رُز، میخک، نعنا، ادویه‌جات، کافور و یا اسفنج آغشته به سرکه قرار داده می‌شد.

پزشکانی که این ماسک را می‌زدند همچنین یک کلاه لبه‌دار چرمی به نشانه پزشک بودن به سر می‌گذاشتند.

آنها یک چوب‌دستی نیز داشتند تا بیماران را بدون نیاز به لمس کردن معاینه کنند. آنها از این چوب‌دستی برای دور نگه داشتن افراد، درآوردن لباس بیماران و گرفتن نبض آنها استفاده می‌کردند.

تاریخ‌دانان پزشکی اختراع این لباس را به چارلز دلرم (Charles de Lorme) نسبت داده‌اند. او این لباس را که از سر تا پای پزشکان را می‌پوشاند با الهام گرفتن از لباس سربازها در سال ۱۶۱۹ طراحی کرده است.

این لباس شامل یک منقار، عینک و پیراهنی از جنس چرم یا کرباس است که از گردن تا مچ پا را می‌پوشاند.

ساق، دستکش، چکمه، و کلاه این لباس نیز چرمی است. علاوه بر ماسک تمام لباس نیز با رایحه‌ای همچون رایحه داخل ماسک تلقیح شده است.

پزشکان در زمان همه‌گیری طاعون در سال ۱۶۵۶ از این لباس و ماسک استفاده می‌کردند. در آن زمان طاعون باعث ۱۴۵ هزار مرگ در رُم و ۳۰۰ هزار مرگ در نپال شد.

این لباس مردم را بسیار می‌ترساند چراکه معنی آن این بود که فرد مبتلا به طاعون شده و در آستانه مرگ است.

پزشکانی که در زمان طاعون کار می‌کردند وظيفه درمان بیماران مبتلا به طاعون و دفن افراد درگذشته را داشتند.

آنها همچنین وظیفه داشتند تا تعداد مرگ و میر بر اثر همه‌گیری را ثبت کنند و آخرین آرزوهای افراد در حال مرگ را بنویسند.

این پزشکان همچنین برای شهادت دادن در مورد وصیت‌نامه مردگان نیز احضار می‌شدند.

همچنین آنها برای بهتر فهمیدن مکانیزم بیماری و کشف راهی برای درمان آن برخی از بیمارانی را که بر اثر طاعون می‌مردند را کالبد شکافی می‌کردند.

پایان پیام

مترجم: مریم قره‌گزلو

خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید