کورکور بال سیاه یک پرنده شکاری با چشمان قرمز

در ۳۰ شهریور ۱۴۰۰ 2

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره کورکور بال سیاه آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۳۱ تا ۳۵ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۷۵ تا ۸۷ سانتی‌متر است.

کورکوری به نسبت کوچک جثه و به اندازه یک «دلیجه» با بدن روشن است که بال‌هایی وسیع و نوک تیز، سر بزرگ و دم کوتاه و مربع شکل دارد.

نر و ماده همشکل و فاقد تغییرات فصلی هستند.

پرنده بالغ صورت خاکستری، لکه‌های چشمی تیره، چشمان قرمز، منقار سیاه با قاعده زرد رنگ در نیم نوک بالایی دارد.

روتنه خاکستری، پوشپرهای روی بال‌ها سیاه و دم و زیر تنه خاکستری کمرنگ دیده می‌شود.

شاهپرهای اولیه در زیر بال‌ها سیاه است و تضاد آشکاری با رنگ خاکستری روشن بال‌ها دارد.

پرنده نابالغ شبیه به پرنده بالغ است ولی روتنه آن خاکستری تیره و نوک پرها سفید است، به همین دلیل سطح پشتی همراه با لکه لکه سفید به نظر می‌رسد.

تارک سر مایل به قهوه‌ای است و سینه به رنگ خرمایی دارد.

ویژگی‌های زیستی

در مناطق نیمه بیابانی، استپ‌های خشک، دشت‌ها و دره‌های باز با درختان پراکنده، درختزارها، حاشیه رودخانه‌ها، بوته‌زارها و حاشیه جنگل‌ها به سر می‌برد و در زیستگاه‌های مناسب به مدت طولانی ساکن می‌شود.

پروازی قوی شبیه به جغد با بال‌زدن‌های نرم دارد.

اغلب با بال‌هایی زاویه دار و خمیده بال‌بازروی‌های طولانی انجام می‌دهد.

مانند شاهین‌ها مهارت زیادی برای در جابال‌زنی دارد و اغلب با این روش طعمه‌اش را جستجو می‌کند.

بیشتر از پستانداران کوچک، پرندگان، خزندگان و حشرات تغذیه می‌کند.

جوجه‌آوری از اواسط بهمن تا اواسط اردیبهشت آغاز می‌شود.

تک همسر است و آشیانه‌اش توده‌ای مسطح و کوچک از سرشاخه‌های نازک است که روی شاخه درختان خاردار بنا می‌کند و درونش را با علوفه نرم و برگ‌های سبز می‌پوشاند.

معمولا هر سال یک آشیانه جدید و روی همان درخت سال قبل می‌سازد.

معمولا سه تا چهار، گاهی یک تا پنج تخم بیضی کوتاه، کرم تا نخودی کمرنگ، با خال‌ها و خطوط قهوه‌ای تیره تا خاکستری و به ابعاد ۳۱×۳۹ میلی‌متر می‌گذارد.

دوره تفریخ تخم‌ها ۲۵ تا ۲۸ روز به طول می‌انجامد.

جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند.

در حدود ۴۰ روزگی آشیانه را ترک می‌کنند ولی تا مدتی پس از آن، همچنان در نزدیکی آشیانه باقی می‌مانند.

پراکنش و فراوانی: به صورت کمیاب، مقیم نواحی جنوبی کشور است و به صورت محلی در استان‌های کرمان و هرمزگان جوجه‌آوری می‌کند.

همچنین به صورت مهاجر عبوری در آشوراده در استان گلستان و زمستان‌گذر در استان خوزستان مشاهده شده است.

وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.