ضرورت آموزش خانواده و کودکان برای حفظ محیط زیست

در ۱۳ مهر ۱۴۰۰ 0

به گزارش گلونی چهارمین وبینار از مجموعه وبینارهای محیط زیستی بخشی از راه‌ حل، به کوشش گروه مردمی قرار سبز، اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویی محیط زیست، باشگاه دانشجویان حامی محیط زیست و منابع طبیعی، انجمن محیط زیست دانشگاه تهران، آکادمی وادی و حمایت بیش از ۶۰ تشکل دانشجویی و مردم نهاد در سراسر کشور با موضوع «آموزش خانواده و کودکان برای حفظ محیط زیست» در روز پنجشنبه ۲۰ خرداد ۱۴۰۰ برگزار شد.

سید ابوالقاسم موسوی مدیرکل مشارکت‌های مردمی و مسئولیت اجتماعی سازمان محیط زیست، مهدی کلاهی عضو هیئت علمی منابع طبیعی دانشگاه فردوسی مشهد، حسام نراقی رئیس هیئت مدیره انجمن امداد ایران و احسان میرزائی کنشگر محیط زیستی و مدیر مسئول مجله اینترنتی گیچ با میزبانی صیاد شیخی ئیلانلو به عنوان دبیر اجرایی وبینار در این نشست به سخنرانی پرداختند.

در این وبینار که از ساعت ۱۷:۳۰ در بستر اسکای‌روم آغاز شد سید ابوالقاسم موسوی مدیرکل مشارکت‌های مردمی و مسولیت اجتماعی سازمان محیط زیست از اهمیت نیروی انسانی آموزش دیده برای تحقق اهداف محیط زیست گفت: «آموزش‌های محیط زیستی به کودکان برای آینده محیط زیست به دلیل تاثیر‌پذیری زیاد آن‌ها موثر بوده و می‌توان اخلاق و رفتارهای محیط زیستی را به آن‌ها آموزش داد. باید به این نکته توجه کرد که والدین هر کودک بهترین مربی برای کودک هستند و هر چه رفتار آن‌ها بهتر باشد، کودک آموزش بهتری می‌بیند.»

موسوی اذعان داشت: «به بیش از ۱۶۰ عنوان آموزشی نیاز بوده، که پس از نیازسنجی باید محتوای آموزشی مناسبی برای آن تهیه کرد و به مخاطبان عام و خاص آموزش داد. این نکته هم باید مدنظر قرار گیرد که اطلاع‌رسانی و پیام‌رسانی محیط زیستی در فضای مجازی هم می‌تواند تاثیر خوبی بر آموزش جامعه داشته باشد.»

در ادامه موسوی به اقدامات سراسری سازمان محیط زیست اهم از ۲۵ طرح و پروژه آموزش و توان‌سازی برای زنان و کودکان، برنامه‌های آموزشی در سانه‌ها و کارگاه‌های آموزشی برای مخاطبان عام و خاص و … که همگی در جهت آموزش محیط زیست برای رسیدن به اخلاق محیط زیستی محسوب می‌شوند اشاره کرد.

در این وبینار دکتر مهدی کلاهی با اشاره به کافی بودن منابع آموزشی گفت:‌ «یک انسان ۱۰٪ موقع خواندن، ۲۰٪ شنیدن، ۳۰٪ دیدن ، ۵۰٪ دیدن و شنیدن، ۷۰٪ زمان بحث کردن، ۸۰٪ زمان تجربه بدست آمده از امتحان و ۹۵٪ موقع آموزش به دیگران یاد می‌گیرد. در نتیجه اگر خودمان الگو نباشیم کسی به آموزش ما توجهی نمی‌کند.»

کلاهی اضافه کرد: «در جامعه هدف ما باید علاقه افراد شناسایی و طبق آن به افراد مسئولیتی داده شود.» همچنین او علاقه و نیاز جامعه هدف را برای تولید محتوا از مهم‌ترین مسائل که باید اهتمام ویژه‌ای برای آموزش به آن داد، برشمرد.

دکتر مهدی کلاهی در آخر اضافه کرد: «قبل از آموزش و یاددهی به دیگران ، طبق شرایط محیطی منطقه موردنظر آموزش‌های لازم داده شود تا تاثیر بیشتری بر جامعه هدف داشته باشد.»

در ادامه وبینار احسان میرزایی کنشگر محیط زیستی به ایراد سخن پرداخت که آموزش‌های اولیه بشر در دل طبیعت بوده و با توجه به شرایط آب‌ و هوایی مطالب مختلف را فراگرفته و در نتیجه «طبیعت استاد و معلم بشر» است.

میرزایی ادامه داد: «آموزش‌های فراگرفته شده از هر نسل سینه به سینه به نفرات بعدی منتقل شده و بر آن نیز افزوده می‌شد که نتیجه آن به وجود آمدن تمدن‌های کوچک و بزرگ است.»

او با سواد بودن را از نشانه‌های توسعه دانست و گفت: «به مرور زمان با آموزش خط مطالب مهم نوشته شده و برای سایرین منتشر می‌شد.» میرزائی دوران معاصر را دوران «شکاف عمیق» بین جامعه و مردم با محیط زیست دانست و تمام انتقال اطلاعات را در کتاب خلاصه کرد که دشمنی برای طبیعت به حساب می‌آید.

میرزائی گفت: «زیاده‌خواهی انسان از طبیعت به حدی رسیده است که رشته‌های تحصیلی در حال آموزش هستند که دشمن و مخرب طبیعت به حساب می‌آیند.»

او با اشاره به نقش حضور و دوستی مجدد بشر و کودکان با محیط زیست گفت: «آموزش و یادگیری می‌تواند در محیط باشد که بشر و کودک با جست‌وجو و بازی به راه‌حلی برسد. همچنین آموزش می‌تواند داوطلبانه بوده و به مدارس و دانشگاه‌ها محدود نباشد.»

حسام‌الدین نراقی رئیس هیئت مدیره انجمن امداد ایران، نداشتن اخلاق محیط زیستی را در گرو آموزش‌های کم دانست و گفت: «حافظه تاریخی ضعیفی داریم و از اتفاقات گذشته به درستی درس نمی‌گیریم، به همین دلیل محیط زیست اولویت اول جامعه و مردم نیست.»

نراقی افزود: «در حوزه محیط زیستی قانون قوی نداریم و قوانین موجود هم به درستی اجرا نمی‌شوند. قوانین بروز نمی‌شود و همین دلیل عدم داشتن حافظه تاریخی است. همین‌طور چرخه قانون و اجرا و نظارت ضعیف است و منافع فردی و جمعی در عمل به قوانین اولویت هستند زیرا آموزش مناسبی برای حفظ محیط زیست وجود ندارد.»

نراقی نقش سازمان‌های غیر دولتی را در اثربخشی بر جامعه در روزگار کنونی کم‌تر دانست و افزود: «جذب، تربیت و آموزش در این سازمان‌ها متوقف شده است و به علت آموزش ضعیف نیروهای با تجربه و کارآمد کم هستند. همچنین آن‌ها کار در زمینه محیط زیستی را یک کار نمادین دیده و دغدغه‌های فردی خود را در آن دنبال می‌کنند.»

نراقی در پایان مراحل اجرایی آموزش موثر و مستمر محیط زیستی را اینچنین دانست: «اصلاح نظام آموزش محیط زیست در همه سطوح، تولید و انتشار محتوای آموزشی موثر و بروز، حساس‌سازی همه متولیان بخش‌های دولتی، خصوصی و عمومی.»

در پایان وبینار «آموزش خانواده و کودکان برای حفظ محیط زیست» هم دقایقی به پرسش و پاسخ علاقه‌مندان محیط زیستی از سخنران این وبینار گذشت و تمامی سخنرانان به سوالات شرکت‌کنندگان پاسخ کاملی ارائه نمودند.

نماشای گلونی را دنبال کنید