سنقر گندمزار یک پرنده شکاری با اندام کشیده
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره سنقر گندمزار آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۴۳ تا ۴۷ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۱۰۵ تا ۱۲۰ سانتی‌متر است.
سنقری با اندام کشیده، بال‌های باریک، بلند و نوک تیز و دم به نسبت بلند است.
نر و ماده متفاوت (ماده اندکی بزرگتر) و فاقد تغییرات فصلی هستند.
پرنده نر بالغ روتنه خاکستری تا خاکستری مایل به آبی و شاهپرهای اولیه سیاه رنگ در انتهای بال‌ها دارد لذا شبیه به نر «ستقر خاکستری» به نظر می‌رسد ولی به واسطه فقدان نوار تیره در حاشیه عقبی بال‌ها و وجود یک نوار سیاه روی بال‌ها و دو نوار به موازات هم به همین رنگ در زیر بال‌ها روی شاهپرهای ثانویه از آن متمایز می‌شود.
بر خلاف «سنقرخاکستری»، دمگاه نیز خاکستری کمرنگ (نه سفید) است.
همچنین روی شکم و پهلوها رگه رگه قهوه‌ای مایل به قرمز دیده می‌شود.
پرنده ماده بالغ روتنه قهوه‌ای تیره و زیرتنه قهوه‌ای نخودی همراه با راه راه طولی قهوه‌ای رنگ دارد.
شاهپرهای پرواز و پوشپرهای زیر بال‌ها راه‌راه فراوانی دارد که آن را به ماده «سنقر سفید» و «سنقر خاکستری» شبیه می‌کند اما به واسطه وجود یک تا دو نوار سیاه زیر بال‌ها و فقدان نوار گلویی سفید رنگ از گونه اول و به واسطه لکه تیره مشخص در گونه‌ها و لكه «U» شکل (نه مربع شکل) سفید رنگ در دمگاه، از گونه دوم قابل تشخیص است.
پرنده نابالغ شبیه به پرنده ماده بالغ ولی زیرتنه و پوشپرهای زیر بال‌ها بلوطی روشن و فاقد راه راه طولی و شاهپرهای ثانویه در سطح زیر بال‌ها خاکستری بلوطی است.
ویژگی‌های زیستی
در دره‌های رودخانه‌های عریض، دشت‌ها، اراضی خشک و مرطوب مجاور مزارع، خلنگزارها، سواحل شنی، زمین‌های بایر، بوته‌زارها، تالاب‌ها و آب‌های داخلی به سر می‌برد در خارج از دوره جوجه‌آوری به تنهایی با در دسته‌های کوچک دیده می‌شود.
مانند سایر سنقرها پرنده‌ای بسیار سبکبال است و با بال‌زدن‌های آرام نزدیک به سطح زمین به جستجوی طعمه می‌پردازد و در فاصله بال‌زدن‌ها، درحالی که بال‌ها را به شکل «۷» بالاتر از سطح بدن نگاه داشته است، بال‌بازروی می‌کند.
برای شکار، نواحی باز با پوشش گیاهی کوتاه و تنک را ترجیح می‌دهد و بیشتر از پستانداران کوچک پرندگان، خزندگان و گاهی حشرات و تخم پرندگان تغذیه می‌کند.
جوجه‌آوری از اواسط اردیبهشت تا اواسط خرداد در پیکره‌های آبی وسیع و باز، کشتزارها و یا خلنگزارها آغاز می‌شود.
اغلب تک همسر و گاهی چند همسر (یک نر با دو ماده) است.
سنقر گندمزار
آشیانه‌اش کپه‌ای به نسبت مسطح از سرشاخه‌های کوچک و ساقه‌های نی است که آن را روی زمین، بین توده‌های گیاهان حاشیه تالاب، علفزارها نواحی جنگلکاری شده و به ندرت روی تپه‌های شنی بنا می‌کند و درونش را با علوفه نرم می‌پوشاند.
معمولا چهار تا پنج، گاهی سه تا ۱۰ تخم بیضی کوتاه تا نیمه بیضی کوتاه، نرم، سفید مایل به آبی، به ندرت همراه با لكه‌هایی به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز، به ابعاد ۳۲,۷× ۴۱٫۵ میلی‌متر می‌گذارد.
تفریخ تخم‌ها ۲۷ تا ۴۰ روز به طول می‌انجامد. جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند.
در حدود ۳۵ تا ۴۰ روزگی آشیانه را ترک می‌کنند ولی تا حدود ۱۰ روز پس از آن همچنان وابسته به والدین هستند.
پراکنش و فراوانی
به صورت کمیاب در تالاب‌های حوضه دریاچه ارومیه، تالاب آق گل در شمال آذربایجان و در امتداد رودخانه هریررود در جنوب سرخس جوجه‌آوری می‌کند.
همچنین به صورت مهاجر عبوری کمیاب در شمال و غرب کشور دیده می‌شود.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.
با سایر عقاب‌های ایران آشنا شوید
پرندگان حمایت شده ایران را بشناسید
پایان پیام
خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید