به خودش ۷۰ داد و رفت؛ چرا به او کلانتری می‌گویند؟

نمره عیسی کلانتری از محیط زیست چند بود؟

به گزارش گلونی در تازه‌ترین مصاحبه، عیسی کلانتری از نمره ۱۰۰ به خودش ۷۰ داد.

رئیس سابق سازمان حفاظت محیط‌ زیست گفت: «می‌دانم که شما خبرنگارها با من مخالفید».

آورده‌اند، عیسی نامی در پایان سده ۱۴ خورشیدی، بر مسند طبیعت ایران نشست و بخت آن را بست.

وی مردی بی‌اعتنا به تمام موازین حاکم بر اکوسیستم و عادت‌های طبیعت بود تا آنجا که وی را کلانتری خواندند و او بود که عقیده داشت درختان تقصیر خودشان است که می‌سوزند و درباره اتوبوس خبرنگاران گفت: اتفاقی است که افتاده.

وی از آن مردان بود که آنطور نشینند و داوری خلق جهان را به پشیزی برنگیرند و چنان بر مابقی تنگ گیرند، که آه و سودای آنان، بر تارک هفت اختر رسد.

گویند بهترین روز محیط زیست ایران پس از سال‌ها، همان روز بود که عیسی با تکان دلبرانه دست، سازمان را بدرود گفت و گفت: «از شنبه نمیام»!

نقل کرده‌اند با رفتن وی، پرندگان و خزندگان و چرندگان پاک پردیسان از شوق جامه‌ دریدند و ضلع شمالی بزرگراه حکیم، بین شیخ فضل الله و یادگار امام رسما، از خویش حرکات موزون بروز دادند.

در سال‌های مدیریت ۷۰ از ۱۰۰ عیسی، نگاه بی‌رحم و تند و بی‌پروای بزرگان عصر، هیرکانی را به هیچ گرفت.

زاگرس در آتش سوخت و اظهار نظرهای حکیمانه وی‌، حتی عجب‌شیر را نمک‌گیر کرد.

اتوبوس خبرنگاران که به یغما رفت، عیسی هنرهای تازه خود را در شیوه شهرآشوب نشستن و یاری گرفتن از زبان بدن به منصه ظهور رساند.

دیگر روز، هم او بود که حیوانات نر بالای ۹ سال را به سودای تفنگ شکارچیان حواله داد و موجودات راس هرم جنگل‌های ایران و ایضا کل اکوسیستم مملکت را به قضا و قدر سپرد.

هم او بود که بر مناجات گیرای صاحب نفسان آگاه بود و آلودگی هوا را به باد حواله داد.

 نمره عیسی کلانتری محیط زیست را ضربه فنی کرد

کارنامه عیسی نشان داد که خدا او را به نجات و کلانتری طبیعت گمارد.

و عیسی بی‌راه نگفت:«متاسفانه محیط‌زیست بدشانسی آورد چون در دولت دوازدهم که این مقوله مورد توجه دولت قرار گرفت منابع دولت با خشکسالی مواجه شد».

همین یک جمله بر اثبات کرامات عیسای زمان بس.

آن شمع سابقان، آن صبح صادقان، آن مخلص متقی، آن مقتدای مهتدی، آن فقیر غنی، عیسای کلانتری، در مجاهده و مشاهده بی‌نظیر بود.

به قصد کاشتن درخت میوه بیرون شد و کاج برآورد.

محیط‌بانان معترض را سر جای خود نشاند و سال‌ها عمر بر سر دریاچه ارومیه نهاد و هیچ.

اگر زیادت شرح او دهیم سخن دراز گردد، و این تمام است که بدانی که از بزرگان بوده است، و از کلیدداران دولت تدبیر و امید.

و اوست که یک بار آن طور نشست و همین طور ادامه داد تا دیگران نگویند چرا آن طور نشستی.

پایان پیام

نویسنده: آرزو قدوسی