مهندس کشاورزی کیلویی چند؟

در ۱۵ دی ۱۴۰۰ 0

به گزارش گلونی قدیمی‌ها می‌دانستند میوه‌ها سم دارند که آنها را از فاصله زیاد می‌انداختند در حوض.

می‌خواستم قبل از ۸۰ سالگی، مدرک مهندسی کشاورزی بگیرم. زمانی که این تصمیم را گرفتم ۷۵ ساله بودم.

همزمان با من، سه تا از نوه‌ها و تنها نتیجه نازنینم همان سال در کنکور شرکت می‌کردند.

حالا اصلاً چرا مهندسی کشاورزی؟

چون میوه‌های موجود در بازار حاوی سم بسیار زیادی بودند و برای خارج شدن سم آنها باید هر میوه را حداقل یک هفته کامل در آب نگه می‌داشتیم و البته هر نیم ساعت یک بار آب آن را عوض می‌کردیم تا در نهایت بعد از یک هفته بتوانیم یک گاز به سیبی بزنیم که آنقدر آبکی و شل و وارفته شده که با گاز اول آب‌های ذخیره شده همانند بمب هیروشیما به در و دیوار بپاشد.

تعویض آب هر نیم ساعت یک‌بار هم به این معنی بود که مدام باید ساعت کوک می‌کردیم و از خواب شب می‌افتادیم. اگر خانواده‌ای پرجمعیت بود، مثلاً ۸ نفر بودند، شما می‌توانستید حداقل ۴ ساعت به طور مداوم چشم برهم بگذارید تا مجدد نوبت شما برسد.

اما در یک خانواده دو نفره یا تک نفره وضعیت فاجعه بود. شما از سرکار خسته و له و لورده می‌رسیدید خانه و همسرتان از صبح مسئولیت تعویض آب میوه‌ها را بر عهده داشته و او هم مسلماً از شما له‌تر است.

حالا شما رسیدید خانه و نوبت شما برای تعویض آب است. چند ساعتی هم این مسئولیت را بر عهده می‌گیرید و بعد از فرط خستگی بیهوش می‌شوید. خب در این حالت همسر شما هم از خستگی در حال اغما است. پس میوه‌ها چه می‌شوند؟

اینجاست که فرزندآوری، پاسخ مشکلات می‌شود. شما هر چه فرزند بیشتری داشته باشید، نوبت تعویض آب شما به تعویق می‌افتد.

مثلاً اگر ۱۲ بچه داشته باشید، به راحتی می‌توانید ۶ ساعت بخوابید و صبح قبل از رفتن به محل کار، یک بار آب میوه‌ها را عوض کنید و خیال‌تان راحت باشد که نوبت بعدی را فرزند ارشدتان انجام خواهد داد.

به این ترتیب همه خانواده می‌توانند در انتهای هفته، میوه‌ نوش جان کنند. البته اولین باری که این روش را پیاده‌سازی کنید کمی شگفت‌زده می‌شوید. چون پرتقال‌ها و نارنگی‌ها بعد از یک هفته در آب ماندن تقریباً اندازه هندوانه می‌شوند و به محض پاره شدن، دریایی از آب پرتقال و نارنگی در خانه شما به راه خواهد افتاد.

البته برای این موضوع هم راه‌ حل موجود است.

جمعه‌ها وقت نظافت است. هم خانه را تمیز کنید و هم خودتان به حمام بروید. بنابراین پنجشنبه شب جشنی از آبفشانی میوه‌ها راه بیندازید و روز بعد از بالا تا پایین خانه و از بالا تا پایین خودتان را بسابید. از شنبه هم مجدد میوه بخرید که بتوانید پنجشنبه ویتامین‌های مورد نیاز بدن‌تان را تأمین کنید.

خوب ما همه این توصیه‌هایی که کردیم را خودمان اجرا کردیم اما من در ۷۵ سالگی به این نتیجه رسیدم که به جای این همه دردسر بهتر است خودم یاد بگیرم چطور میوه‌ها را از شر آفات و انسان را از شر سموم نجات دهم.

خانواده خیلی با ادامه تحصیل من مخالفت کردند. استدلال‌شان هم این بود که وقتی این روش کار می‌کند، دیگر چه لزومی به دستکاری آن هست. ولی تیرشان به سنگ خورد.

چون بعد از مدتی در اخبار اعلام کردند که آب‌های لوله‌کشی هم درست و حسابی تصفیه نمی‌شوند و شما برای تصفیه آب باید خودتان بروید و یک سری فیلتر بگیرید.

گر فیلتر نمی‌گرفتیم، میوه‌ها را که در آب می‌انداختیم به دلیل قانون دوم نیوتن سم میوه‌ها می‌آمد در آب و آلاینده‌های آب می‌رفت داخل میوه.

فیلتر گذاشتیم.

اما باز هم مشکل حل نشد. آلودگی هوا که زیاد شد گفتند باید هر روز میوه بخورید که آلودگی هوا از بدن‌تان دفع شود. ما فقط پنجشنبه‌ها میوه می‌خوردیم تازه آن هم با فلاکت.
دیگر فتیله‌پیچ شدیم و اینجا بود که خانواده با ادامه تحصیل من در رشته مهندسی کشاورزی موافقت کرد.

قرار شد یکی از نوه‌ها، مهندسی آب و دیگری مهندسی محیط زیست بخواند که سایر مشکلات هم حل شوند و در آخر برای حفظ سلامت روان‌مان در شرایط بحرانی، نتیجۀ زیبایم تصمیم گرفت روانشناسی بخواند.