فیلم حراج؛ داستان تاراج زندگی یک زن

فیلم حراج؛ داستان تاراج زندگی یک زن

توجه کنید که احتمال لو رفتن داستان وجود دارد

به گزارش گلونی عشق و علاقه به انحاء متفاوتی بروز می‌یابد و هر فرد بسته به تجربیات زیسته و نوع شخصیت خود به نوعی خاص نسبت به شخص و اتفاقات زندگی خود واکنش عاشقانه یا انتقام‌جویانه نشان می‌دهد. فیلم حراج نمونه بارز عشق‌ورزیِ زنی میانسال است که پای اشتباه همسرش ایستاده، و نظاره‌گرِ تاراج عواطف و دستاوردهای زندگی بیست ساله‌اش می‌شود.

حراج فیلمی سینمایی، به تهیه‌کنندگی، نویسندگی و کارگردانی حسین شهابی ساخته سال ۱۳۹۲ است که از تاریخ ۱ مرداد ماه ۱۳۹۳ با سرگروهی سینما آزادی تهران در سینماهای ایران اکران عمومی شده ‌است. در این فیلم که سومین اثر سینمایی حسین شهابی پس از فیلم‌های (روز روشن) و (به خاطر مهدی) است، کاملاً از بازیگران تئاتر استفاده شده و هیچ بازیگر سرشناس سینمای ایران در آن حضور ندارد.

فیلم حراج که در نمایش عمومی خود نظر مثبت منتقدان سینمای ایران را به همراه داشت، در اولین حضور بین‌المللی خود در کشور فرانسه و پس از آن در مونترال کانادا، استکهلم سوئد و شیکاگو آمریکا به روی پرده رفت و سایت تاست آو سینمای نیویورک این فیلم را جزو ده فیلم برتر سال ۲۰۱۵ سینمای ایران معرفی کرده ‌است.

زنی میانسال با نام فروغ بعد از سال‌ها زندگی مشترک با مشکات و درست در زمان ورشکستگی او متوجه حضور زن دیگری به مدت سه سال در زندگی همسرش می‌شود که حالا و با اوضاع نابسامان اقتصادی مشکات، مهریه‌اش را به اجرا، و مرد را به زندان می‌اندازد و در این میان تنها فروغ است که برای حل این بحران، درگیر طوفان حوادث دلخراش، برای مرد خیانتکار خود می‌شود.

خلاصه فیلم را می‌توان در همین چند خط بیان داشت اما آنچه در لابه‌لای این قصه به وفور پیداست، کدگذاری‌های درست و بجایی است که بیننده را فراتر از طرح کلی داستان می‌برد و لایه‌های پنهانی شخصیت زنان زخم‌خورده از رابطه مشترک را به نمایش می‌گذارد.

حراج فیلمی با درون‌مایه زنانه است که از همان ابتدا با بحران اصلی فیلم شروع می‌شود و صحنه به صحنه در پی نمایش تلاش‌های زنی می‌رود که هرچند در کلام از همسر خود بریده اما در واقعیت هنوز رشته دلبستگی‌اش به او قطع نشده است و این از نکات ظریف این فیلم است که فقط با نشانه‌های ریز و درشت، برای بیننده خودنمایی می‌کند.

در هر حال کاستی‌های نیز در اثر مشهود است همچون تصنعی شدن و قابل پیش‌بینی بودن علت‌العلل واکنش برخی شخصیت‌ها (دوست صمیمی فروغ) که با این حال و با نگاهی به سال ساخت این فیلم، نباید با آثار تولید شده در اواخر سال نود مقایسه کرد چراکه هفت سال نیز ‌آن هم در روزگار امروز که پیشرفت و تحول نه سالیانه بلکه روزانه رقم می‌خورد اشتباه، و قضاوتی فاحش و نابخردانه است.

این فیلم را می‌توانید از فیلیمو تماشا کنید.

نقد سایر فیلم‌های داخلی و خارجی را در این لینک بخوانید.

پایان پیام

نویسنده: هانیه شریعتی

ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید