با ریشه واژه داوطلب آشنا شوید

با ریشه واژه داوطلب آشنا شوید

به گزارش گلونی موسسه لغت‌نامه دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی دانشگاه تهران در توضیح سلسله نوشتار واژه‌شناسی می‌نویسد:

«یک فنجان واژه‌شناسی» سلسله یادداشت‌هایی است که به کالبدشکافیِ برخی واژه‌های رایج در فارسی می‌پردازد و چند و چونِ پیدایش و تحولِ آن‌ها را می‌کاود.

این یادداشت‌ها را آقای بهروز صفرزاده، از اعضای هیئتِ مؤلفانِ مؤسسه لغت‌نامه دهخدا، نوشته و هر هفته یکی از آن‌ها در وب‌گاه و شبکه‌های اجتماعیِ مؤسسه لغت‌نامه دهخدا منتشر می‌شود.

امیدواریم هر فنجان از این واژه‌شناسی به کام‌تان گوارا باشد.»

در پنجاه و سومین یادداشت واژه‌شناسی و در توضیح ریشه واژه داوطلب آمده است:

«واژه «داوطلب» از دو جزء تشکیل شده است:

داو (نوبتِ بازی)

طلب (از طلبیدن)

در بازیِ تخته‌نرد، هریک از دو حریف به نوبت بازی می‌کنند. این نوبتِ بازی را در قدیم «داو» می‌نامیدند.

وقتی کسی داو می‌خواست یا داو می‌طلبید، از حریفِ خود می‌خواست به او اجازه بدهد از نوبتش استفاده کند. چنین کسی «داوطلب» بود.

بعدها «داوطلب» به معنیِ کسی شد که به میل و اراده خود کاری انجام می‌دهد.»

گفتنی است شناخت واژگان و آشنایی با زبان فارسی، همانند سایر مولفه‌های هویتی، به افراد کمک می‌کند تا بتوانند علاوه بر یادگیری، آن را به دیگران هم منتقل کنند.

لغت‌نامه دهخدا کتابی جامع شامل شرح و معنی واژگان زبان فارسی است که می‌توانید از آن برای واژه‌شناسی استفاده کنید.

این لغت‌نامه، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین اثر علی‌اکبر دهخداست، که بیش از ۴۰ سال از عمر او صرف آن شد.

مطالب دیگر واژه‌شناسی را از این لینک بخوانید.

همچنین بخوانید:

جوهر لق درست نیست جعلق درست است

زبان فارسی و جوکر؛ نمایش واقعی از بی‌اعتنایی

یعقوب لیث صفاری و احیای شعر فارسی در تاریخ

زبان فارسی در خانه‌ آبا و اجدادی غریب است

پایان پیام

ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید