فیلم سینمایی مخفیگاه؛ محتوا از فرم جا ماند

فیلم سینمایی مخفیگاه؛ فیلمی با خلأ محتوایی

فیلم سینمایی مخفیگاه روایت باندی کوچک و خلافکار است که در آن چند جوان پارکورکار از توانایی خود برای انجام کارهای خلاف استفاده می‌کنند. پارکور یعنی عبور از موانع در سریع‌ترین زمان ممکن با استفاده از روان‌ترین و ساده‌ترین شیوه حرکتی با کمترین انرژی مصرفی بدن از یک مبدأ به مقصد.

به گزارش گلونی فیلم مخفیگاه به کارگردانی بنیامین نادعلی در سال ۱۳۹۹ ساخته و در ژانر درام و خانوادگی است.

در این فیلم نهال دشتی، میلاد معیری، شایان فصیح زاده، امیر رئیسیان، سام دادخواه، امیررضا رنجبران، روناک پوریادگار، علیرضا مهران، مهدی امینی و لیلا آمره به هنرمندی پرداخته‌اند.

مخفیگاه از نظر ساخت و ایجاد صحنه‌های اکشن شباهت زیادی به فیلم‌های اکشن خارجی داشته اما همین تمرکز زیاد بر روی کارگردانی و فرمِ فیلم، تضعیف قصه و فیلمنامه را در پی داشته است.

در واقع این فیلم با خاص بودن نوع و ریتم ژانر خود پتانسیل زیادی برای تبدیل شدن به اثری با کیفیت در میان دیگر آثار سینمایی داشت، اگر فیلمنامه اثر بعد از شروع و معرفی شخصیت‌ها درست پیش رفته و محتوا گام‌ها از فرم عقب نمی‌ماند.

داستان مخفیگاه از جایی شروع می‌شود که پسری جوان به‌خاطر وجود بدهی‌ سنگین در زندگی‌، با دوچرخه‌اش در نقش پِیک عمل کرده و از این راه هم به علاقه‌اش یعنی دوچرخه‌سواری می‌پردازد و هم زندگی تک نفره خود را اداره می‌کند.

فیلم با ریتم محتوایی درستی آغاز و کم‌کم جلو می‌رود اما از جایی به بعد یعنی درست بعد از آشنایی پسر با دختر پارکورکار و ورودش به باند، فیلمنامه قوت اولیه خود را از دست داده و تمام تمرکز تیم سازنده معطوف به نمایش اَکت و حرکات مهیج این باند می‌شود که همین عدم‌ تعادل باعث خسته شدن مخاطب و ایجاد یکنواختی بر اثر تکرار صحنه‌های نمایش پارکورِ اعضا این باند می‌شود.

ضعف فیلمنامه مخفیگاه همانطور که از اواسط فیلم شروع می‌شود، سیر نزولی خود را تا به پایان رسیدن داستان حفظ کرده و فیلم چرخش قصه و تغییر شخصیت‌هایِ بسیار کلیشه‌ای را همچون دیگر آثار تجربه می‌کند.

این فیلم را می‌توانید از فیلیمو تماشا کنید.

نقد سایر فیلم‌های داخلی و خارجی را در این لینک بخوانید.

پایان پیام

نویسنده: هانیه شریعتی

ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید