تکیه بیگلر بیگی کرمانشاه؛ بنایی تاریخی در مسیر نابودی
به گزارش گلونی اگر قصد سفر به شهر کرمانشاه را داشته باشید و جاذبه‌های تاریخی و گردشگری این شهر را جست‌و‌جو کنید، با فهرستی از خانه‌های تاریخی روبه‌رو می‌شوید. اول از همه باید به شما بگویم که بیشتر این اماکن دیدنی شهر کرمانشاه روز جمعه تعطیل هستند. پس اگر روز جمعه در برنامه سفر شما قرار دارد قید بازدید از این اماکن را در این روز بزنید و برای تفریح به مناطق طبیعی اطراف شهر بروید.
تکیه معاون الملک، تکیه بیگلر بیگی، مسجد شافعی، حمام شهباز و بازار سنتی از جمله جاذبه‌های تاریخی و دیدنی کرمانشاه هستند که در فواصل نسبتا کوتاهی به هم و در مرکز شهر قرار گرفته‌اند.
من هم در برنامه بازدیدم از شهر کرمانشاه در اواخر مهرماه ۱۴۰۳ به تکیه بیگلر بیگی کرمانشاه در یکی از خیابان‌های اصلی شهر رسیدیم. اما آنچه برای دیدنش زمان، هزینه و شوق خرج کرده بودم، چیزی خارج از تصورم بود؛ یک خانه قدیمی متعلق به زمان قاجار با یک حیاط مرکزی، حوضی رنگ‌و‌رو رفته و بدون آب که خاک و خاشاک کف آن را پوشانده بود، دیوارهایی که معلوم بود از آب نشت داده ناودان‌ها ترک برداشته‌اند و کاشی‌کاری‌هایی که فضله کبوترها طرح و نقش آنها را پوشانده است. پنجره‌هایی چوبی با شیشه‌هایی خاک گرفته و کثیف. خانه‌ای که شوقی برای زنده ماندن در آن دیده نمی‌شد.
چند اتاق از این خانه تاریخی را به موزه خط و کتابت اختصاص داده‌اند. اتاق‌هایی که در آن میزهایی برای نمایش آثار خطی و دست‌نویس‌هایی مربوط به ۱۰۰ سال قبل با بدترین نوع ارائه به نمایش گذاشته شده‌اند. روی شیشه‌ها خاک گرفته، بعضی از نامه‌ها اسم و عنوان ندارند و توضیحات ناقص هستند. اتاق‌ها با نورپردازی‌هایی کاملا معمولی در حدی که بتوانید جلوی پایتان را ببیند روشن شده‌اند. خیال باطل است اگر فکر کنید کسی ذره‌ای برای روشنایی این اتاق‌ها و نمایش نسخ خطی به استاندارهای جهانی چنین موزه‌هایی فکر کرده باشد.
دلگیر و خشمگین به مدیر مجموعه رجوع کردم که این چه وضعیتی است؟ کبوترها چرا همه جا لانه کرده‌اند؟ خاک چرا پیش‌تر از ما به همه جا رسیده؟ آب چرا در دیوارها دوییده؟
مدیر خیلی خلاصه گفت: «نیروی خدماتی نداریم. به ما نمی‌دهند! ندارند! من خودم پیش پای شما حیاط را جارو کرده‌ام!»
بهروز شیرزادی مدیر مجموعه تکیه بیگلر بیگی کرمانشاه که انگار دنبال گوشی شنوا بود تا از دل‌نگرانی‌هایش بگوید یک استکان چای به دستم داد و برایم از نامه‌هایی گفت که بارها به اداره میراث داده و درخواست کرده که به داد این خانه برسید. از درخواست‌هایی گفت که بی‌حاصل بین کاغذبازی مدیران ارشد گردشگری استان مچاله شده و تماس‌هایی که با پیامک “در جلسه هستم، بعد با شما تماس می‌گیرم” بی‌نتیجه مانده‌اند.
تکیه بیگلر بیگی کرمانشاه
کمی از چایم را نوشیدم و پرسیدم پس بودجه‌های گردشگری استان کجا می‌روند؟ مگر با این وضعیت این خانه تا چند سال دیگر می‌تواند سرپا بماند؟ چرا حالا که می‌شود کاری کرد، کاری نمی‌کنند؟ سری تکان داد و گفت: «من هرچه توانسته‌ام فریاد کرده‌ام اما صدایم به جایی نرسیده. بیش از این از دستم برنمی آید.»
از پذیرایی‌اش تشکر کردم و با این سوال که چند خانه تاریخی دیگر در ایران هست که به روزهای پایان عمرش نزدیک می‌شود؟ راهی تکیه معاون الملک شدم. جایی که در مسیر نابودی از تکیه بیگلر بیگی کرمانشاه عقب نمانده بود.
پایان پیام
گزارش‌گر: سحر سمیعانی