کتاب خداحافظ مندلیف نگاهی تازه به خیابان ها
به گزارش گلونی، کتاب خداحافظ مندلیف نوشته رامین فروزنده، از تازه‌ترین آثار داستانی نشر ثالث، روایتی لطیف، شخصی و در عین حال عمیق از زیستن در شهری پر از نام‌ها، خاطره‌ها و گم‌گشتگی‌هاست.
این اثر، با زبانی روان، نثر نو و لحنی گاه شاعرانه، قصه‌ای را می‌سازد که بیشتر از آن‌که صرفاً داستانی با طرح کلاسیک باشد، نوعی مواجهه ذهنی و عاطفی با فضا، هویت و حافظه شهری‌ست.
نویسنده با تماشای دقیق خیابان‌های تهران و بازی با اسامی آن‌ها، ما را به دل کوچه‌هایی می‌برد که هرکدام حامل نشانی از یک تاریخ، یک احساس یا حتی یک گم‌نامی هستند. او به‌جای آن‌که مانند بسیاری از نویسندگان معاصر دغدغه نمایشی کردن موقعیت‌ها را داشته باشد، ترجیح می‌دهد در لابه‌لای جزئیات زندگی روزمره، لایه‌های عمیق‌تری از معنا را استخراج کند. نگاه او به شهر، به اسامی، و حتی به مفاهیمی چون دلتنگی، عشق، فراموشی و تکرار، پر از حسرتی ملایم و طنزی نازک است.
کتاب خداحافظ مندلیف نه فقط روایتی از زیستن در تهران، بلکه تأملی است بر نقش نام‌ها و حافظه در هویت فردی و جمعی. جایی در متن گفته می‌شود:
«اگر این اسم‌ها نباشد، نقشه‌ی نیم کیلویی گیتاشناسی به چه درد می‌خورد؟»
و این جمله، به‌سادگی چکیده‌ای است از دغدغه مرکزی اثر: نام‌ها فقط ابزار راهیابی نیستند، بلکه حافظان خاطره‌اند؛ حافظه‌ای که نویسنده با وسواس و دقت از آن مراقبت می‌کند.
در دل این اثر، پیوندی میان زیستن، یادآوری و زبان شکل می‌گیرد. آن‌چه مخاطب را جذب می‌کند، نه تنها روایت خطی یا کشمکش‌های بیرونی شخصیت‌ها، بلکه همان حس آشنایی است که در مواجهه با کوچه‌ای به نام «مریم» یا «بهارستان» در دل هر تهرانی یا ایرانی شکل می‌گیرد. کتاب، در عین سادگی، سرشار از لایه‌های احساسی و فرهنگی است که آن را به تجربه‌ای ارزشمند برای علاقه‌مندان به ادبیات معاصر ایران تبدیل می‌کند.
پایان پیام
در گلونی بیشتر بخوانید: شاه لیر استپ ها تراژدی دیگر