به گزارش پایگاه خبری گلونی به نقل از روزنامه‌ی وقایع‌تهرانیه، سالانه ده‌ها پل عابر پیاده در شهرها ساخته می‌شود تا آمار تصادف‌ها و کشته‌ها را کاهش دهد. آیا این پل‌ها وظیفه‌ی خود را به خوبی انجام می‌دهند؟ آیا مردم از پل‌های عابر پیاده راضی هستند؟ جواب این سؤال‌ها را در گزارش خبرنگار وقایع‌تهرانیه بخوانید.
یکی از مسئولان، در حالی که داشت از نرده‌ی وسط اتوبان بالا می‌کشید، به خبرنگار ما گفت: ما تمام بودجه‌ی خود را به تولید و نصب پل‌های عابر پیاده اختصاص داده‌ایم و همیشه مردم را به استفاده از این پل‌ها دعوت می‌کنیم. یعنی آن‌قدر که ما شهروندان را به روی این پل‌ها برده‌ایم، حمید سوریان حریفانش را به روی پل نبرده است.
در این لحظه وی تعادلش را از دست داد و از بالای نرده‌ها با کمر به زمین افتاد و برای آن‌که ضایع نشود، سریع بلند شد و ادامه داد: امیدواریم مردم ما به آن سطح از فرهنگ برسند که همیشه از پل عابر پیاده برای عبور از عرض خیابان استفاده کنند. ما نیز به نوبه‌ی خود اقداماتی برای فرهنگ سازی انجام داده‌ایم.
وی در حالی که با استرس فراوان در بین ماشین‌ها حرکت می‌کرد و جاخالی می‌داد، در مورد نوع این فرهنگ‌سازی گفت: ما کنار خیابان‌ها و اتوبان‌ها افرادی را به طور محسوس و نامحسوس قرار داده‌ایم تا با لبخند و اندکی دسته‌بیل مردم را به استفاده از پل‌های عابرپیاده دعوت کنند.
این مسئول درحالی که به سلامت عرض اتوبان را طی کرده بود، بر زمین افتاد و همان‌طور که اشک شوق می‌ریخت، سجده‌ی شکر به‌جا آورد.
پیرمردی که قصد داشت از طریق پل عابر پیاده از عرض خیابان عبور کند، روی پله‌ی اول رفت و به خبرنگار وقایع‌تهرانیه گفت: متأسفانه تعداد این پل‌ها کم است و هر جایی یافت نمی‌شود تا مردم بتوانند از آن‌ها استفاده کنند. یک پل هم که پیدا می‌کنیم پله‌ی برقی ندارد یا خراب است و این برای من و امثال من مشکل‌ساز است.
وی پس از ده دقیقه یک پایش را روی پله‌ی دوم گذاشت و ادامه داد: من به همه‌ی مردم پیشنهاد می‌کنم از پل عابر پیاده استفاده کنند. درست است که کمی درد دارد ولی دردش از سپر خاور کم‌تر است.
او پای دومش را هم روی پله‌ی دوم گذاشت و افزود: دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است.
این پیرمرد بافرهنگ چهار شب و پنج روز را بالای پل بود تا بتواند از عرض خیابان عبور کند، اما متأسفانه با خبر شدیم که روی پله‌ی آخر اجل مهلتش نداده و هرگز به مقصد نرسید.
در پایان این گزارش مشخص شد که جامعه‌ی ایرانی که دارای فرهنگی چند هزار ساله است، به طور وحشتناکی به بیمارهای ارتوپدی مبتلاست، چراکه ۹۹ درصد شهروندان علت استفاده نکردن از پل عابر پیاده را کمردرد عنوان کردند. آن یک درصد هم با واژه‌ی پل عابر پیاده غریبه بودند و از معنای این کلمه ابراز بی‌اطلاعی کردند.
خبرنگار وقایع‌تهرانیه نیز که قصد داشت از عرض خیابان عبور کند، با برخورد یک دستگاه کامیون ۱۸ چرخ به گونه‌ای با آسفالت خیابان یکی شد که با چشم‌های غیرمسلح قابل تشخیص نیست. روحش شاد و دَمِ راننده‌ی کامیون گرم.
پایان پیام
گزارش‌گر: محسن فراهانی
