مردم کالاهای گران قیمت را واقعاً تحریم کردند و یا قدرت خریدشان را ندارند؟

مردم کالاهای گران قیمت را واقعاً تحریم کردند و یا قدرت خریدشان را ندارند؟

پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: خیلی دوست داشتم الان که این نوشته را آماده می‌کنم از پیروزی و همبستگی ملی برابر گرانی حتی در مورد یک خوراکی غیر ضروری مثل آجیل می‌نوشتم. ولی واقعیت بازار با این سروصدا و ذوق‌زدگی کاربران فضای مجازی خیلی فاصله دارد.

مردم کالاهای گران قیمت را واقعاً تحریم کردند و یا قدرت خریدشان را ندارند؟

از روزی که آجیل و خشکبار همراه با بقیه اجناس گران شدند و به رقم‌های نجومی نزدیک شدند، زمزمه نخریدن و تحریم آن در فضای مجازی شنیده می‌شد.

ماجرا تا اسفندماه کشیده شد و در این روزها فضای مجازی پر از کمپین‌های تحریم خریدن آجیل بود. از اینجا دیگر ماجرا جدی شده بود.

البته ناگفته نماند هرچه قیمت آجیل بالاتر می‌رفت، تبلیغات این کمپین هم بیشتر می‌شد.

قیمت‌ها سر از سیصدهزار تومان درآوردند و همه ما مطمئن شدیم که باید این قلم خوراکی را که چند برابر بقیه خوراکی‌ها گران شده بود تحریم کنیم.

آمار فروش آجیل در شب عید هم نشان می‌دهد که فروش به میزان قابل توجهی پایین آمده است.

رئیس اتحادیه آجیل اعلام کرده است بنا بر اعلام بنکداران و خرده‌فروشان سطح شهر تهران می‌توان گفت فروش آجیل در آستانه عید نوروز ۷۰ تا ۸۰ درصد افت پیدا کرده است.

تا اینجا و در ظاهر می‌توانیم به خودمان ببالیم که بالاخره توانستیم مقابل گران‌شدن یک کالا مقاومت کنیم و نخریم.

اما این یک تحلیل خوشبینانه و حتی ساده‌لوحانه است.

ماجرا وقتی روشن می‌شود که بدانیم در همین زمانی که مردم آجیل نخریده‌اند، اجناس و کالاهای زیاد دیگری را نخریده‌اند و در حقیقت نتوانسته که بخرند.

گرانی سرسام‌آور همه صنوف را دربرگرفته است و آجیل هم یکی از آنهاست.

دقیق‌تر وارد موضوع می‌شویم.

طبق نتایج نظرسنجی ملی اسفندماه ایسپا، درصد افرادی که گفته‌اند میزان خرید خانواده آنها برای نوروز ۱۳۹۸ نسبت به سال گذشته در هریک از موارد کمتر شده، به شرح زیر است:

۷۸.۱ درصد شیرینی و میوه
۸۲.۲ درصد پوشاک
۸۵.۷ درصد تعویض برخی وسایل منزل

باقی کالاهای ضروری و غیر ضروری هم چنین وضعیتی دارند.

واقعیت این است که قدرت خرید مردم چنان پایین آمده است که اجناس و کالاهای غیر ضروری از سبد خریدشان خارج شده است.

مردم ماه‌هاست که سعی می‌کنند فقط اجناس ضروری خانواده را خریداری کنند.

البته منکر تحریم درصد پایینی از جمعیت کشور که حتی قدرت خرید بالایی دارند، نمی‌شوم.

ولی تعدادشان انقدر کم است که مقابل جمعیتی که از نداشتن نقدینگی و به‌ناچار نتوانسته‌اند آجیل بخرند به حساب نمی‌آیند.

ما قبلا هم این از این کمپین‌های تحریم‌ها زیاد داشته‌ایم و در همه ناموفق بودیم. فضای مجازی همه ما را مقهور خود کرده است.

تا جایی که بدون نگاه کردن به جیب خالیمان با افتخار از موفقیت کمپین آجیل سخن می‌گوییم.

ما برای رسیدن به این همبستگی ملی کار زیادی داریم و اولین قدمش روبه‌رو شدن با واقعیات جامعه به‌دور از جو گول‌زننده فضای مجازی است.

مردم کالاهای گران قیمت را واقعاً تحریم کردند و یا قدرت خریدشان را ندارند؟

پایان پیام