ناصر حجازی اسطوره ای که تکرارشدنی نیست؛ مردی که رقبا هم دوستش داشتند

ناصر حجازی اسطوره ای که تکرارشدنی نیست؛ مردی که رقبا هم دوستش داشتند

پایگاه خبری گلونی، میثم کریمی: ناصر حجازی اسطوره فوتبال ایران در سال ۱۳۲۸ در تهران متولد شد.

او فوتبال را در تیم باشگاهی نادر در دسته دوم تهران آغاز کرد.

حجازی از همان باشگاه نادر به تیم ملی جوانان و بزرگسالان راه پیدا کرد.

وی در سال ۱۳۴۸ به تیم تاج پیوست و در همان اولین سال حضورش با این تیم قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا و جام تخت جمشید را بدست آورد.

حجازی در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین یعنی در اولین حضور تیم ملی ایران در جام جهانی دروازه‌بان اصلی تیم ملی بود.

ایران در آن بازی‌ها هشت گل دریافت کرد اما چهار گل از این هشت گل از روی نقطه پنالتی بود.

حجازی در آن بازی‌ها عملکرد درخشانی داشت که همین امر باعث شد او مورد توجه باشگاه منچستر قرار بگیرد.

او مدتی با این تیم تمرین کرد اما به دلیل نبود فدراسیون منسجم کارت بازی او صادر نشد و نتوانست با منچستر قرارداد امضا کند.

حجازی در عرصه مربیگری نیز عملکرد قابل قبولی داشت و در استقلال، محمدان بنگلادش، سپاهان اصفهان، ذوب آهن اصفهان، استقلال رشت، ماشین‌سازی تبریز، استقلال اهواز، ابومسلم خراسان، نساجی قائمشهر نیز به مربیگری پرداخت.

حجازی در اواخر دهه ۸۰ به بیماری سرطان ریه مبتلا شد و پس از ۱۸ ماه تحمل بیماری در روز دوم خرداد سال ۱۳۹۰ در بیمارستان کسری تهران از دنیا رفت.

ناصر حجازی اسطوره ای که تکرارشدنی نیست

حجازی از جمله بازیکنانی بود که هم محبوب آبی‌ها و هم محبوب قرمزهای پایتخت بود و هواداران رقیب نیز او را دوست داشتند.

صراحت کلام و شجاعت در گفتار از جمله خصائص اخلاقی حجازی بود که او را از بقیه متمایز می‌کرد.

نکته‌ای که امروزه نه در فوتبال نه در هیج یک از عرصه‌ها شاهدش نیستیم.

ناصر حجازی را به چهره‌ای می‌شناسیم که جلوی هیچ کس سر خم نکرد.

هرگز تن به خوش‌خدمتی به اهالی خاص ورزش نداد و حاضر شد گوشه‌نشین باشد اما مجیزگو نباشد.

حجازی همیشه خودش بود و برای هیچ کس نبود.

ناصر حجازی به خاک سپرده شد اما مرام و مسلک و یکرنگی‌اش زنده است و همیشه در یادها باقی خواهد ماند.

روحش شاد و یادش گرامی

پایان پیام