مخالفان ورود زنان به ورزشگاه‌ها بهتر است دیگر بی‌خیال ماجرا شوند

مخالفان ورود زنان به ورزشگاه بهتر است دیگر بی‌خیال ماجرا شوند

محمد مهاجری در روزنامه ایران نوشت:« ورزشگاه رفتن زنان را مخالفان موضوع، به یک پدیده بغرنج تبدیل کرده‌اند».

پایگاه خبری گلونی؛ راضیه حسینی: مادربزرگم می‌گفت زمانی که بچه بود تازه تلویزیون پا به یکی از خانه‌های روستایی گذاشت.

خیلی‌ها مخالف سرسخت این دستگاه عجیب و غریب بودند که علاوه بر صدا تصویر هم داشت.

بعضی‌ از خانم‌ها که جلوی تلویزیون می‌نشستند چادر سرمی‌کردند تا نامحرم آن‌ور شیشه، آن‌ها را بدون حجاب نبیند. مدت‌ها گذشت تا این موضوع عادی شد و تلویزیون به خانه‌های مردم راه پیدا کرد.

البته ورود زنان به ورزشگاه پدیده تازه و عجیبی نیست، ولی بعضی از مخالفان، آن را به حدی  بزرگ کرده‌اند که گاهی فکر می‌کنیم این برای اولین بار در تاریخ ایران‌زمین است که زنی پایش را به ورزشگاه می‌گذارد.

این موضوع آن‌قدر ساده و گذرا است که بعد از گذشت سال‌ها احتمالاً فقط به خاطره‌ای خنده‌دار تبدیل می‌شود که مادربزرگ‌ها برای نوه‌های‌شان تعریف می‌کنند و بچه‌ها باورشان نمی‌شود که برای یک حق بدیهی و ساده اینقدر بلوا به پا شده بود و پای فدراسیون جهانی هم به موضوع باز شده بود.

من هم مانند شما از صمیم قلب آرزو می‌کنم امروز یکی از روزهای خیلی خوب برای زن‌هایی باشد که از سکوی آزادی مسابقه فوتبال تیم ملی را تماشا می‌کنند؛ از بهترین و شادترین روزها.

— hassan namakdoost t (@hnamakdoost) October 10, 2019

احتمالاً با تعجب خواهند پرسید مگر می‌شود؟

ما هم برای‌مان جای سؤال است که مگر می‌شود حضور زنان در ورزشگاه اینقدر مسأله عجیب و غریبی شود.

بعد از بازی فوتبال ایران کامبوج شاید بعضی از مخالفان تعجب کنند که اتفاق خاصی نیفتاد و همه چیز مملکت سرجای خودش است.

زنانی که در ورزشگاه حضورداشته‌اند اخلاق‌شان عوض نشده و مردان هم مثل قبل، بازی فوتبال‌شان را دیده‌اند، البته احتمالاً کمی مؤدبانه‌تر.

اصلاً شاید همین حضور بانوان در ورزشگاه‌ها باعث شود فحاشی‌ها کمتر شوند و دیگر از صندلی‌هایی که بالای سر بعضی از تماشاگران به پرواز در می‌آیند خبری نباشد.

شاید استادیوم‌ها کمی آرام‌تر شوند و تماشاگران هی به جان هم و به جان بازیکنان حریف نیفتند.

مخالفان ورود زنان به  ورزشگاه‌ها شاید بهتر باشد دیگر بی‌خیال قضیه بشوند و با خیالی آسوده بنشینند فوتبال‌شان را ببینند تا در آینده مجبور نباشند در جواب نوه‌های‌شان که می‌پرسند:«مگه می‌شه؟» سرخم کنند و جوابی برای گفتن نداشته باشند.

پایان پیام