معمولان هفت ماه پس از سیل در چه وضعیتی به سر می‌برد؟

معمولان هفت ماه پس از سیل در چه وضعیتی به سر می‌برد!

پایگاه خبری گلونی پیمان شمسی: هفت ماه و چند روز پیش خشم کشکان زخمی بر تن پلدختر و معمولان به یادگار گذاشت وعده‌های بسیاری داده شد اما بهار و تابستان گذشت، پاییز آمد و زخم بهاری همچنان التیام نیافته است.

اصلی‌ترین مطالبات مردم پلدختر و معمولان همچنان در سایه بی تفاوتی، وعده‌های پوچ و بی توجهی ها همچنان خاک می‌خورند.

لایروبی رودخانه کشکان، بازسازی جاده‌های روستایی و پل های تخریب شده، دیوارهای ساحلی، رسیدگی به خسارات اراضی کشاورزی، بازسازی منازل و مدارس تخریب شده پلدختر و معمولان و … یا متوقف هستند یا با سرعت لاک پشتی فعالیت انجام می‌دهند.

لایروبی کشکان و ساخت دیوار ساحلی و دایک حفاظتی از مطالبات جدی مردم مناطق سیل‌ زده بود که تاکنون اقدامات قابل لمسی در جهت لایروبی رودخانه کشکان صورت نگرفته است.

ساخت دیوار ساحلی در پلدختر تکمیل نشده است.

در معمولان نیز ساخت دایک حفاظتی پیشرفت چشمگیری نداشته است و به گفته مدیرعامل آب منطقه‌ای لرستان برای تکمیل این دایک نیاز به ۱۵ میلیارد تومان اعتبار است درصورتی که تمام اعتبار تخصیص یافته برای آن تنها ۸۰ میلیون تومان است.

در بخش کشاورزی به گفته مسئولین جهاد کشاورزی سیل لرستان به بیش از ۸ هزار کشاورز در شهرستان پلدختر خسارت وارده کرده است که از این تعداد تنها ۲۴ یا ۲۵ نفر کمک بلاعوض دریافت کرده‌اند.

در زمینه بازسازی منازل سیل زدگان در شهر معمولان پیشرفت فیزیکی بین ۵۰ تا ۶۰ درصد داشته‌اند و این درحالی است که حدود ۶۳ خانوار هنوز تعیین تکلیف نشده و زمین برای ساخت خانه در اختیار آنان قرار نگرفته است.

وضعیت جاده و راه‌ها به مراتب بدتر است به صورتی که جاده قدیم خرم آباد اندیمشک که از شهرهای معمولان و پلدختر عبور می‌کند و محور جایگزین آزادراه خرم آباد به پل زال است در زمان سیل فرودین ماه خسارات بسیاری دید.

 به گفته معاون عمرانی استاندار لرستان پروژه بازسازی این خرم آباد به پلدختر به قرارگاه خاتم الانبیا واگذار شده است که تاکنون پیشرفت فیزیکی چندانی نداشته است و این جاده در وضعیت نامناسبی قرار دارد که به دلیل نبود علائم راهداری و ایمن نبودن جاده بسیار خطرناک نیز هست.

پل دول گپ در بخش معمولان که در سیل فروردین تخریب شد و بار ترافیکی آن به یک پل قدیمی در مجاورت آن انتقال یافت.

همچنان اقدامی جهت بازسازی این پل صورت نگرفته و پل قدیمی هم وضعیت مناسبی ندارد که در اولین بارش جدی امکان تخریب آن و قطع کامل جاده معمولان به خرم آباد وجود دارد که محور جایگزین نیز ندارد.

در بحث راه‌های روستایی نیز پل‌های برگلان سوخته، مونه، طاق عباسعلی، تودار شاکرمی و ریخان ۳ در بخش معمولان وضعیت آنها همچنان مشخص نیست و عملا اقدامی جهت بازسازی آنها صورت نگرفته است.

از مسائل زیرساختی و فیزیکی عبور کنیم به مشکلاتی همچون مهاجرت از مناطق سیل زده به حاشیه شهرهایی مثل خرم آباد می‌رسیم. مسئله که به راحتی از کنار آن نمی‌شود عبور کرد مهاجرت است.

مردمی که به دلایلی همچون موقعیت شغلی، عدم وجود جاده دسترسی مناسب و عدم بازسازی زیرساخت‌ها مجبور به ترک دیار خود شدند و حاشیه نشینی در شهرهای مجاور روی آوردند.

یکی دیگر مسائل قابل ذکر آسیب‌های روحی ناشی از سیل است که اقدامات صورت گرفته جهت برطرف شدن این آسیب ها کافی نبوده به طوری که همچنان پس از هر باران ترس از سیل بر منطقه حاکم می‌شود.

در یکی از بازدیدهای ما از منطقه و گفت‌وگو با مردم، مادری می‌گفت از صدای باران می‌ترسم این درحالی است که مادر باید آرامش بخش فرزندانش در زمان سختی باشد اما خود با این مسائل درگیر است.

پایان پیام