معرفی لباس تربت جام در سیزدهمین نمایشگاه بین‌المللی گردشگری تهران

معرفی لباس تربت جام در سیزدهمین نمایشگاه بین‌المللی گردشگری تهران

به گزارش پایگاه خبری گلونی سیزدهمین دوره از نمایشگاه بین‌المللی گردشگری تهران امسال هم در محل نمایشگاه بین‌المللی برگزار شد و در حاشیه آن مردم با فرهنگ و رسوم اقوام مختلف ایران آشنا شدند.

از جمله این فرهنگ و رسوم می‌توان به نوع پوشش، انواع و اقسام غذاها و خوراکی‌ها، صنایع دستی، آداب سنن و… هر قوم اشاره کرد.

یکی از غرفه‌های پربازدید نمایشگاه امسال هم غرفه مربوط به شهرستان تربت جام بود.

غرفه‌ای که صنایع دستی و غذا و موسیقی و رقص محلی آن مخاطبان و بازدیدکنندگان را میخ‌کوب خود کرده بود.

در این ویدیو ما قصد داریم خیلی مختصر و کوتاه شما را با بخشی از این فرهنگ غنی آشنا کنیم. آن هم از زبان یکی از اهالی تربت جام.

معرفی لباس تربت جام

پیراهن و شلوار سفید

در گذشته دو نوع بوده است. لباس خان‌ها که به برچاک معروف بوده و از دو سمت راست و چپ دامن برش داشته است و به دو قسمت عقبی و جلویی تقسیم می‌شده است.

به این نوع لباس امروزه لباس افغانی یا پاکستانی می‌گویند.

لباس کشاورزان لباس چل‌تریزه بوده است؛ در واقع این پیراهن از برش‌های متعددی که تریزه (تکه) نام دارد دوخته می‌شده است.

ویژگی بارز این پیراهن دامن چین‌دار آن بوده است.

جلیقه

جلیقه به رنگ مشکی بوده که روی لباس سفید پوشیده می شده و نشان دهنده ی تاریکی در برابر روشنی و نور بوده است.

پی تابه (پا تابه)

پی تابه یا پا تابه از جنس پشم بوده است که در زمستان از یخ زدن پا محافظت می کرده است.

همچنین پی تابه (پا تابه) از پا در برابر نیش مار و عقرب و آسیب خار مراقبت می‌کرد.

کلاه و مندیل

کلاه و مندیل به کلاه قرص و دستاری گفته می‌شود که بر سر بسته می‌شود و از سر و صورت محافظت می‌کند.

کلاه را معمولاً از الیاف سیمی مرغوب با آستری مخمل می‌ساختند.

مندیل هم در گذشته از جنس کرباس بوده ولی امروزه مرغوب‌ترین نوع مندیل از فاج ساخته شده است.

دستمال ابریشمی

به نظر می‌آید که این دستمال امروزه به لباس محلی تربت جام اضافه شده و در گذشته سارق یا روسری (چارقد) سفید و مانند مندیل بوده که آن را به کمر می‌بستند.

از سارق هنگام رفتن سرِ زمین و آوردن آذوقه استفاده می‌کردند یا برای گرم کردن خود بعد از کار استفاده می‌کردند.

چارق یا چقه

چارق پاافزاری چرمی بوده است که دارای دو نوع رُوّی (برای پیاده‌روی و راه‌پیمایی) و اُوّی (برای آبیاری کشت) است.

چقه نیز کفیِ تخت با رویه‌ای چرمی بوده و این دو به صورت گُوّ میشی به هم دوخته می‌شود.

پایان پیام