در این روستا خبری از سامانه شاد نیست چون اینترنتی وجود ندارد

در این روستا خبری از سامانه شاد نیست چون اینترنتی وجود ندارد

پایگاه خبری گلونی راضیه حسینی: در این مدت که بسیاری از دانش‌آموزان و معلمان شهرنشین در حال گله و شکایت از سامانه شاد بودند و از کندی اینترنت و نرسیدن پیام‌ها ناراحت، دانش‌آموزان برخی مناطق در آرزوی داشتن همین سامانه پرمشکل و دردسرساز بودند.

آنها فقط می‌خواهند بتوانند مثل بچه‌های دیگر اینترنت داشته باشند و آموزش ببینند.

اما در روستای‌شان خبری از اینترنت نیست. روستای «سردره» شهر قلعه رئیسی مرکز بخش چاروسا در استان کهگیلویه و بویراحمد یکی از این مناطق است.

البته بچه‌های روستا معلمی مهربان و فداکار دارند که این خلأ را با سختی بسیار جبران کرده.

آقای علی فرزاد معلم روستای سردره است که با پیمودن مسیری سخت و گذر از پنج رودخانه به خانه‌های تک تک بچه‌ها می‌رود و جلوی درب خانه به آنها آموزش می‌دهد.

شاید اگر بچه‌های روستا چنین معلمی نداشتند از تحصیل بازمی‌ماندند و صدای‌شان به گوش هیچ‌کس نمی‌رسید.

اتفاقی که ممکن است همین حالا برای مناطق روستایی زیادی افتاده و بچه‌ها بخاطر نداشتن امکانات، بی‌خیال تحصیل شده‌ باشند.

در این روستا خبری از سامانه شاد نیست

این کودکان فرزندان ایران هستند و باید برای رسیدن اینترنت به روستای‌شان فکری کرد.

آنها حق دارند مثل بچه‌های دیگر از فضای مجازی تحصیل بهره‌مند شوند و این آرزوی کوچک‌شان برآورده شود.

آقای آذری جهرمی، لطفاً کودکان روستاها را فراموش نکنید. معلم بچه‌های روستای سردره می‌گوید آنها قسمم دادند تا از مسئولین بخواهم اینترنت را به روستای‌شان بیاورند و بتوانند در آرامش آموزش ببینند.

این دانش‌آموزان و معلم‌شان با وجود تمام مشکلات، آموزش و یادگیری راکنار نگذاشته‌اند و می‌توانند الگویی عالی برای تمامی دانش‌آموزانی باشند که با وجود داشتن امکانات باز هم از شرایط گله می‌کنند و ناراضی هستند.

معلم روستای سردره نمونه‌ای از یک معلم فداکار و متعهد است.

او منتظر آمدن امکانات و رسیدگی مسئولین نمانده و خودش دست به کار شده. به بهانه نبود اینترنت درس را تعطیل نکرده و پای کار و مسئولیت معلمی ایستاده است.

از این دست روستاها و چنین معلمان فداکاری کم نداریم. کاش مسئولین به فکرشان باشند.

پایان پیام