مستأجرها از پس اجاره‌خانه برنمی‌‌آیند و به فکر کیسه خواب افتاده‌اند

مستأجرها از پس اجاره‌خانه برنمی‌‌آیند و به فکر کیسه خواب افتاده‌اند

ایسنا: این روزها که بازار مسکن شکل عجیب و غریبی به خود گرفته و شما اگر سرمایه قابل توجهی نداشته باشید قطعا سقفی برای زندگی پیدا نمی کنید، کار به جایی کشید که اخباری از پشت بام نشینی به گوش رسید و مستاجران در شوخی های پردردشان حتی از چادرنشینی گفتند و این روزها دنبال قیمت کیسه خوابند!

به گزارش گلونی هر جای زمین خدا که فکرش را کنید و بشود سقفی روی چند آجر بنا کرد شده مال بعضی از بنده‌های خدا و باقی باید برای این‌که بتوانند زیریکی از این سقف‌ها شب را به روز برسانند هزار جور منت و خواهش و التماس کنند.

سرآخر باید خودشان را مثل لباس شسته شده، در مرحله آویزان شدن روی بند رخت، بچلانند و هر چه دارند بگذارند کف دست صاحب‌خانه؛ همان بنده خدایی که زمین خدا را صاحب شده.

اما کم است. به صاحب خانه ربطی ندارد که توی مستأجر اندازه یک دستمال آشپزخانه هم چلانده نشدی و چیزی کف دست او را نگرفت.

گاهی هرشب به آسمان خدا نگاه می‌کند و کابوس سقفی که یک‌هو در خوابش ناپدید می‌شود آزارش می‌دهد. کابوس‌ها اصلاً خوب نیستند.

باید درمان شود. باید برود پیش روانشناس. ته جیب‌هایش مورچه‌های سوء‌تغذیه گرفته، هر کدام یک‌وری افتاده‌اند. پول ندارد سقف خانه را نگه دارد، برود مشاور؟

نفس بعضی‌ها از جای گرم بلند می‌شود. حتماً خانه دارند و نگران آواره شدن خانواده‌شان نیستند که به فکر مشاور و درمان کابوس می‌افتند.

باید یک جای دیگر هم کار پیدا کند. عیب ندارد شده وسط روز نیم ساعت هم وقت پیدا کند چرت بزند، کفایت می‌کند. همین که فقط سقف را نگه دارد بس است.

مستأجرها از پس اجاره‌خانه برنمی‌‌آیند

امان از این سقف، شده عین آهوی فراری. هر چه می‌دود دنبالش، دورتر می‌شود.

صاحب‌خانه هم حق دارد پولش را می‌خواهد. پول زمین و خانه‌اش.

کاش او هم یک زمین داشت قد دو تا اتاق، نه اصلاً اندازه یک اتاق هم باشد بس است. همین که سقف‌اش فرار نکند. مثل کبوتر خانه روبرویی جلد باشد.

دیروز که رفته بود اجاره پشت بام خانه روبرویی را بپرسد کبوتر سفید را دیده بود. بال زد، پرواز کرد و بعد از چند دقیقه آمد روی بام نشست. بعد رفت توی لانه‌اش و دانه خورد.

این کبوترها هم چه کیفی می‌کنند. دان و آب‌شان به راه است و هر وقت دل‌شان بخواهد می‌توانند پرواز کنند.

اخ که چقدر دلش پرواز کردن می‌خواهد. پرواز توی آسمان خدا.

لاقل آنجا هنوز مال خود خداست.

پایان پیام

نویسنده: راضیه حسینی