زیباموش زاگرسی با فراوانی نسبتا مناسب
زیباموش زاگرسی با فراوانی نسبتا مناسب
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره زیباموش زاگرسی آمده است:
ویژگیهای ظاهری: طول سر و بدن ۷۰ تا ۹۲ میلیمتر، طول دم ۸۲ تا ۱۰۰ میلیمتر، طول کف پای عقب ۲۰ تا ۲۳ میلیمتر، طول گوش ۱۹ تا ۲۶ میلیمتر و وزن ۱۰ تا ۲۴ گرم است.
جثه کوچک، گوشهای بلند و دم دراز منگوله داری دارد.
پوزه پهن نبوده و گرد است.
چشمهای درشتی دارد.
پاهای عقب ظریف و دارای پنج انگشت است.
کف پاها به استثنای قسمتی از پاشنه که موهای سفید دارد، برهنه است.
رنگ موهای پشت بدن حنایی مایل به نارنجی بوده و روی کمر به دلیل وجود موهای پراکنده سیاه رنگ، تیرهتر به نظر میرسد.
سطح شکمی بدن تا زیر گونهها و زیر چشمها یکدست سفید و حد فاصل رنگ پشت و زیر بدن کاملا مشخص است.
گوشهای خیلی بلند، برهنه و قهوهای کمرنگ دارد که موهای خیلی پراکندهای روی آن دیده میشود.
لکه سفید رنگ کوچکی بالای قائده لبه جلویی گوشها وجود دارد. روی دست و پا سفید و سطح شکمی دم سفید خالص و روی دم به رنگ پشت بدن است.
ویژگیهای زیستی: شب گرد است ولی در پاییز و زمستان روزها هم دیده میشود.
بیشتر به صورت اجتماعی زندگی میکند. در همه فصول سال حتا در شبهای بسیار سرد و طوفانی نیز فعال است.
لانهها بیشتر در شكاف صخرهها و زیر تخته سنگها ساخته میشود.
معمولا بقایای مواد غذایی در اطراف لانه دیده میشود.
از مواد گیاهی مانند دانه، برگ و گل و مواد حیوانی مانند حشرات تغذیه میکند.
دوبار زایمان در سال معمولی است و در هر زایمان ۳ تا ۵ بچه با چشمان بسته و بیمو میزاید.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: کوهستانهای مرتفع و صخرههای متلاشی شده واقع در مناطق بیابانی و استپی زیستگاه این گونه است.
از مناطق مرطوب دوری میکند.
تاکنون حضور این گونه از رشتهکوه زاگرس در استانهای کردستان، ایلام، لرستان، فارس، غرب اصفهان، شمال خوزستان، کرمان و هرمزگان گزارش شده است.
از فراوانی به نسبت مناسبی برخوردار است.
وضعیت حفاظتی: به دلیل پراکندگی نسبتا وسیع و زیستگاههای کمتر آسیب دیده، در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.
پایان پیام
کد خبر : 213938 ساعت خبر : 2:05 ب.ظ