معلم هم معلمای قدیم

به گزارش پایگاه خبری گلونی، تو یکی از خبرها خوندم که وزارت آموزش‌وپرورش یه لیست بلند بالا از انواع بیماری‌ها تهیه کرده و گفته هر کسی که یکی از بیماری‌ها رو داشته باشه، اجازه معلم شدن رو نداره.

یادش بخیر زمان ما این سوسول بازی نبود. دانش‌آموزها مجبور بودن با شرایط معلم کنار بیان. یادمه دوران دبستان یه معلم داشتیم که خیلی شرایط ویژه‌ای داشت. مثلا بنده خدا مهره ۱و۲و۳و۴ کمری و مهره ۱و۲و۳ گردنی و مهره‌های خاجی رو کلا نداشت. از بین ۱۲ جفت دنده، فقط دو جفتشو داشت. از ۲ تا کلیه، یه نصفه کلیه واسش مونده بود که اونم نعل اسبی شکل بود و سنگ ساز. یادمه همیشه چنتا سنگ رو می‌ذاشت جلومون و می‌گفت سنگ کلیه منو پیدا کنید. اگه اشتباه می‌گفتیم هم هممون رو از کلاس می‌نداخت بیرون. بیچاره اوایل سال برگشت ادرار در حالب یک طرفه داشت؛ وسط سال شد دو طرفه؛ آخر سال هم یه خط ویژه واسش اضافه کردن.

معلم‌مون آلزایمر هم داشت. در حدی آلزایمرش شدید بود که هر روز میومد یه فصل تکراری رو درس می‌داد. یعنی ما تا آخر سال فقط داشتیم تصمیم کبری می‌خوندیم.

بیچاره معلممون خیلی هم زشت بود. توصورتش یه زگیل داشت اندازه نعلبکی. سوختگی بالای صد درصد هم داشت.

معلممون البته شدیدا معتاد بود. هر روز تو کلاس گل بار می‌کرد و می‌کشید. بعضی روزها هم اکستازی می‌خورد و میومد سر زنگ ریاضی از یک تا ۲ میلیارد رو به حروف رو تخته می‌نوشت‌.

به غیر از این‌ها معلممون انواع بیماری‌های ویروسی، قارچی، میکروبی و خودایمنی رو هم داشت.

یادمه آخر اون سال همه‌ی بچه‌های کلاس افتادن، البته نه به خاطر شرایط معلممون، به خاطر اینکه همه‌ی درسا رو شب امتحانی خونده بودیم. پس از این خاطره به یه نتیجه مهم می‌رسیم که درس هر روز رو همون روز بخونین.

پایان پیام