مترو غرق در آدامس موزی

به گزارش پایگاه خبری گلونی، مدیر ارتباطات و امور بین‌الملل شرکت بهره‌برداری مترو در مورد نظافت قطارها و ایستگاه‌های مترو گفت: پوست شکلات، پاکت پفک و آدامس جویده شده بیشترین زباله درون واگن‌های مترو است که بیشترین مشکل را در امر نظافت قطارها ایجاد می‌کند. خبرنگار گلونی قصد دارد در این گزارش به مسائل پیرامون این ناهنجاری عمومی بپردازد.

پیرمردی که در ایستگاه تجریش نشسته بود به خبرنگار ما گفت: مردم این روزها بی‌فرهنگ شده‌اند و به راحتی درون مترو زباله می‌ریزند. در قدیم این‌گونه نبود و مردم از سطح فرهنگی بالایی بهره می‌بُردند. سال ۱۳۱۰ بود که برای اولین بار وارد مترو شدم. مترو بسیار تمیز و شیک بود و حتی یک پوست تخمه‌ی کدو هم داخل ایستگاه‌ها نبود. اما حالا چه؟ طرف هندوانه می‌خورد و پوستش را رها می‌کند و می‌رود. نمی‌گوید شاید یک فرد مُسنی صحنه را ببیند و دلش بخواهد. وی که از کم‌مویی مُزمن رنج می‌بُرد افزود: مترو در سال ۱۳۱۰ به نحوی از زباله خالی بود که اکنون سر من از مو خالی است. دیروز پسر جوانی را دیدم که داخل واگن قطار یک کیلو پرتقال، نیم‌کیلو کیوی، پنج کیلو موز، ۳ عدد آناناس و دو قاچ خربزه را خورد و پوستش را همان‌جا رها کرد. مسافران در هنگام خروج مجبور شدند درون پوست میوه‌ها شنا کنند تا خود را به درب خروج برسانند. من باز هم تأکید می‌کنم سال ۱۳۱۰ اوضاع مترو خیلی بهتر از این بود.

یکی از مسافران جوان مترو در حالی که داشت پله‌های برقی را برعکس پایین می‌آمد به خبرنگار ما که داشت پله‌های برقی را برعکس بالا می‌رفت گفت: مردم ما خیلی هم با فرهنگ هستند. من به شخصه هیچ‌گونه بی‌انضباطی از مسافران مترو مشاهده نکردم. مردم ما در موضوع فرهنگ به درجه‌ای از کمال رسیده‌اند که درون مترو به یکدیگر سیگار تعارف می‌کنند و تا مقصد می‌گویند و می‌خندند و سیگار می‌کشند. این مسافر جوان که از گیت ورودی مترو پرید تا بلیط ندهد، افزود: ما ایرانی‌ها با تمدن چند هزار ساله‌ای که داریم سمبل فرهنگ و الگوی جهانیان در فرهنگ شهرنشینی هستیم. وی در حالی که قصد داشت با لگد و قبل از خروج مسافران، وارد قطار شود، فریاد زد: هووو هووو. هُل نده مردیکه‌ی.

خبرنگار ما که خواست بیشتر با محیط مترو آشنا شود، سوار قطار شد و زمانی که اقدام به پیاده شدن کرد، متوجه شد با چند عدد آدامس به صندلی قطار چسبیده است. الآن دو هفته است که کارکنان خدمات مترو با کاردک می‌خواهند او را از صندلی جدا کنند اما نمی‌توانند.

پایان پیام