پیام‌‌رسان داشتیم وقتی هنوز تلگرام مد نبود

پایگاه خبری گلونی، مهدی نژاد‌حسن: رفع انحصار پیام‌‌رسان‌های خارجی، تقویت‌ شبکه‌های اجتماعی داخلی کاری بسیار هم عالی است، همچنین جایگزینی بی‌سواد به باسواد! بی‌شعور به فرهیخته! پاچه‌خوار به متخصص دلسوز!

فقط یادمان باشد قرار نیست همه اتفاقات خوب یکباره انجام شود. یواش یواش و با اولویت مواردی چون پایان دادن به انحصار پیام‌رسانی خارجی که با الهام گرفتن از تصویر نوستالوژیک کودکیمان همان موشک کاغذی که با تمام تلاش و تا زدن‌های چپ و راست، هیچوقت ذره‌ای به عواطف و احساساتمان رحم نکرد. پرواز که پیشکشش، حتی نیم متر هم نپرید.

حمل بر خودستایی نباشد ما خودمان اولین بودیم در اشاعه فرهنگ پیام رسان در دنیا! قشنگ معلوم است حیرت‌زده شدید، چون پیر بی‌بی را نمی‌شناسید. خوب بخاطر دارم این بزرگوار حساب‌کتاب مال و‌ منال، تعداد فرزندان و حتی مهارتی مثال‌زدنی در شناخت فامیل‌های سببی از نسبی داشت. هر کسیکه در طول پنجاه سال گذشته از دیارمان عبور کرده بود، فلاکس آب‌جوشی یا توقف کوتاهی در جهت خرید پفک و چیپسی جهت آرام کردن فرزندش، اغراق نمی‌کنم با توجه به اشراف این عزیز بر اکثر افراد فوق می‌شد همه را به نوعی گروه کانتکت‌های ایشان دانست.

کم و بیش از همه مردم شهر یکی دو تا مطلب فوق محرمانه داشت. شبیه مطالبی که گاهی در سکرت‌چت دست‌به‌دست می‌شود. در حالت پابلیک صدای واضح و بلند و وقتی می‌خواست گزارشی از یک بخت‌برگشته نگون‌بخت بدهد در حالت پرایوت مود، با گفتن جمله: بگذار نگم که! آرام‌ ولی بادقت مو به مو و با جزئیات می‌گفت بگونه‌ای که کاملا می‌شد آن اتفاق را با تصاویر مربوط و نامربوط در ذهن تجسم کرد.

اعتمادعمومی به گفته‌های بی‌بی

قطعیت و میزان اعتمادعمومی به گفته‌های بی‌بی چیزی در حدواندازه سرشناس‌ترین شبکه‌های اجتماعی بود، شخصا هر خالی‌بندی درست و حسابیم را به ایشان ارجاع می‌دادم.

بی‌بی از دنیا رفت و امروز جایش را تلگرام گرفت، با همان نسبت ازاعتماد و محبوبیت! از فردا هم کسی باخبر نیست، حکایت این عزیز هم مربوط به آن سال‌هاست که شهر‌ما از شهربودن تازه موفق شده بود نامش را داشته باشد، با همین اندازه از پیشرفت روی کاغذ هم نبودید،ببینید چه ذوقی که نداشتیم از بچه شهری شدن.

پایان پیام