آسوربانی پال، هنردوست جانی

پایگاه خبری گلونی، علی ساکی: آسوربانی پال شاه آشور که در ۶۶۹ ق‌م بعد از پدرش “اَسرحدون” به بین‌النهرین حکومت می‌کرد.

در حکومت این شاه مقدر و مخوف، آشور به اوج رفعت خود رسید و از سرزمین ماد تا فلسطین و مصر و از ارمنستان تا حبشه را زیر سلطه برد.

او از خون‌خوارترین پادشاه‌هان تاریخ است. فقط در یک نوبت ۳۰۰۰ هزار اسیر را می‌سوزاند، فقط برای اینکه نمی‌توانسته به آنها غذا بدهد.

خودش در یکی از کتیبه‌هایی که از او یافت شده است می‌گوید: “تمام سرکردگان را که بر من خروج کردند پوست کندم و با پوست آنها ستونی را پوشاندم و پاره‌ای از آنها را میان دیوار گذاشتم و بعضی دیگر را به سیخ کشیدم.

گروهی را، بر گرد ستون، سوار بر میله‌های نوک تیز کردم و آن میله‌ها را از میانشان گذراندم… دست و پای روسای قبایل و کارمندان دولتی را، که شوریده بودند، بریدم.” کشتن و شکنجه کردن مردم در نظر وی همچون یک عمل جراحی می‌نمود که برای جلوگیری از شورش، و استوار ساختن پایه‌های نظم و امنیت در میان ملل غیرمتجانس پراکنده کمال ضرورت را دارد.

آسوربانی پال هنردوست

ولی همین شاه یک ویژگی جالب دارد و آن این است که او صرفا پادشاهی نیست که از بوی خون‌هایی که ریخته مست شده باشد.

دلیل این مطلب بناهای فراوانی است که ساخته و تشویقی است که برای پیشرفت هنر و ادبیات نشان داده است.

او به منشیان بیشمار فرمان داد که آنچه از ادبیات بابلی و سومری بر جای مانده گردآورند و از آن نسخه بردارند، و همه این نسخه ها را در کتابخانه بزرگ خود در نینوا فراهم کرد.

به عنوان نمونه جالب ترین اثر ادبی بین‌النهرین یعنی حماسهٔ گیل‌گمش جز الواح این کتابخانه است. همین کتابخانه است که پس از گذشتن ۲۵ قرن تقریبا سالم و دست نخورده به دست ما رسیده است.

برای اطلاعات بیشتر به جلد اول دایره‌المعارف فارسی، به سرپرستی غلامحسین مصاحب، صفحه ۱۴۹ و فصل دهم(آشور) از جلد یکم تاریخ تمدن ویل دورانت (مشرق زمین گاهواره تمدن) مراجعه فرمایید.

پایان پیام