از وبلاگ‌ها تا فیس بوک چگونه گذشت؟

به نظر می‌رسد که دوران فیس‌ بوک در شبکه‌های اجتماعی، دوره تغییر مفهوم شکل‌گیری و تعمیق دوستی‌های آنلاین، از فعالیت یک گروه اقلیت به سوی فعالیت غالب در سراسر جهان بود.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، در کتاب ۲۰ تغییر بزرگ جهان در سال ۲۰۵۰ آمده است: تا ژوئیه ۲۰۱۱، بیش از ۱۶۶ میلیون وبلاگ عمومی به وجود آمد. ویکی‌ها چندین برابر شدند.

شاید شناخته‌شده‌ترین آن‌ها ویکی پدیا است که در سال ۲۰۰۱ تاسیس شد و تا جایی رشد کرد که به یکی از محبوب‌ترین وب‌سایت‌های اینترنت با ۲۰ میلیون مقاله درباره هر چیزی، از بیماری‌های ناشناخته گرفته تا بازیگران گمنام، تبدیل شد.

ظهور ویکی پدیا

ویکی پدیا به‌عنوان نمونه موفق همکاری آنلاین، از صدها نفر استفاده می‌کرد که مدخل‌های موجود آن را هر روز ویرایش می‌کردند (که در بیشتر مواقع، البته نه همیشه، باعث بهبود آن‌ها می‌شد) و مدخل‌های جدیدی به آن اضافه می‌کردند.

اما شاید مهمترین پیشرفت در دهه ۱۹۹۰، ظهور خدمات شبکه‌های اجتماعی مثل سیکس دیگریز باشد که مشخصات افراد را به توانایی جستجو و تماس توسط دیگر کاربران متصل می‌کرد.

این مسیر تا امثال فرندستر و مای‌اسپیس طی شد؛ دو شبکه اجتماعی که توجه زیادی را در اوایل این قرن به خود جلب کردند.

فیس بوک آمد

این وب‌سایت‌ها، به همراه دیگر وب‌سایت‌هایی مثل سای ورلد در کره جنوبی، اسکای راک در فرانسه و وی کنتاکته در روسیه، از دو جنبه مهم با اسلاف خود تفاوت زیادی داشتند؛ به جای ساخته شدن بر اساس عناوین با موضوعات، بدون احساس ناراحتی خودمدار بودند و افراد را در مرکز اجتماعان آن‌لاین قرار می‌دادند؛ همچنین ظاهر ساده آن‌ها، عضو شدن و استفاده توسط افراد ناآشنا با فناوری را راحت می‌کرد.

با وجود این، توفیق هر دو شبکه سرانجام با افزایش توفیق فیس‌بوک که در سال ۲۰۰۴ به وسیله مارک زاکربرگ در اتاقش در خوابگاه دانشگاه هاروارد بنیان گذاشته شد، از بین رفت.

به نظر می‌رسد که دوران فیس‌بوکی شبکه‌های اجتماعی، دوره تغییر مفهوم شکل‌گیری و تعمیق دوستی‌های آنلاین، از فعالیت یک گروه اقلیت به سوی فعالیت غالب در سراسر جهان بود. این اتفاق در حال تغییر دادن مفهوم دوستی و همکاری از راه‌های گوناگون است.

کتاب ۲۰ تغییر بزرگ جهان در سال ۲۰۵۰ را نشر آینده‌نگر منتشر کرده است. این کتاب را اکونومیست با عنوان «تغییرات بزرگ جهان در ۲۰۵۰» منتشر کرده است و جمعی از روزنامه‌نگاران ارشد مجله اکونومیست در آن مقاله نوشته‌اند. 

پایان پیام