شب اول در دور دوم خنداننده‌ شو تلفیقی از شوخی‌های بی‌مزه و نقدهای اجتماعی

پایگاه خبری گلونی،‌ شب اول دور دوم خنداننده‌ شو برگزار شد و چهار نفر استندآپ خود را اجرا کردند. مهسا آقادادی، سهیل غلام‌رضاپور، آیت بی‌غم و محمدجواد رضایی، کمدین‌هایی بودند که در این نوبت به روی صحنه آمدند.

نفر اول از گروه فرهاد آییش، مهسا آقادادی:

آقادادی استندآپ خود را با موضوع تخفیف گرفتن و رفتار ما در هنگام خرید، اجرا کرد. او موضوع بهتری را نسبت به اجرای قبلی‌اش در خنداننده‌ شو انتخاب کرده بود. هرچه بود، نقد یک رفتار اجتماعی بود و بی‌شک از موضوع نخ‌نمای چشم‌ و هم‌چشمی دو زن بهتر بود.

او باید بداند برای یک کمدین پسندیده نیست که از یک جوک و لطیفه‌ی اینترنتی استفاده کند. آقادادی در اجرای خود جوک معروف «رفتم دکتر گفتم اگه تخفیف می‌دی بگم کجام درد می‌کنه…» را تعریف کرد. او باید بداند استندآپ چیزی فراتر از جوک تعریف کردن است.

نکته‌ی مثبت اجرای آقادادی اشاره به بی‌آبی زاینده‌رود بود. وظیفه‌ی یک کمدین (حتا قبل از خنداندن)، جهت‌دهی افکار عمومی به سمت و سوی یک معضل و مشکل اجتماعی است. منتها با بیانی شیرین و خنده‌دار و البته گزنده.

نکته‌ی منفی اجرای آقادادی هم اما برخی از شوخی‌هایش بود. چرا مخاطب باید به سکته کردن یک پدر بخندد؟ البته این مشکل برمی‌گردد به سیاست‌گذاری‌های برنامه‌ی خندوانه. جایی که رامبد جوان گفت از نظر من می‌توان با هرچیزی شوخی کرد. این نظر آقای جوان است. نظر بسیاری از طنزپردازان این نیست.

همان‌طور که مربی‌ها علی‌الخصوص فرهاد آئیش با آن فلاکس چای و لباس گاندی، اشاره کردند، آقادادی در اواسط اجرا دچار استرس شد. او باید بداند مراحل بالاتر دیگر فرصتی برای لرزیدن صدا و نفس‌نفس زدن نیست.

نفر دوم از گروه اشکان خطیبی، سهیل غلام‌رضاپور:

سهیل غلام‌رضاپور بانمک است. لهجه‌ی شیرینی دارد. خوش‌بیان و دلنشین است. اما شور شوخی را درمی‌آورد. این‌که یک مرد هیکلی با روسری وارد صحنه بشود خنده‌دار است؟ شما از خنده ریسه رفتید؟ خنده‌دار هم اگر باشد، زیبا نیست. حداقل تلویزیون جای این شوخی‌های لوث شده نیست. فرق تلویزیون با پیج‌های اینستاگرام چیست؟ در اینستاگرام هم هستند افرادی که با یک کف دست سبیل، روسری سر می‌کنند و ادای زن‌ها را درمی‌آورند تا سالن زیبایی «عسل‌بانو» را تبلیغ کنند.

استندآپ کمدین باید یک قدم از فضای مجازی جلوتر باشد. باید شوخی خلق کند. باید جریان‌ساز باشد. نه این که دنباله‌روی شوخی‌های سطح پایین کلیپ‌های اینستاگرامی باشد.

نکته‌ی مثبت اجرای غلام‌رضاپور استفاده از تکنیک تکرار و همچنین تسلط نسبی او در اجرا است.

اما نقد ما به غلام‌رضاپور، موضوعی‌ست که برای استندآپ خود انتخاب می‌کند. تا کی مخاطب به چاقی سهیل و اعضای خانواده او بخندد؟ پس جایگاه نقد معضلات اجتماعی در کمدی غلام‌رضاپور کجاست؟

و با شوخی رفتن بچه در ناف! می‌خواهد کدام مسئله را گوش‌زد کند؟ آیا هدف او تنها خنداندن است؟ آیا اگر به دور بعد برود باز هم باید به چاقی او و شوخی با عمه‌اش خندید؟

نفر سوم از گروه رامبد جوان، آیت بی‌غم:

همان‌قدر که دیگران به دنبال خنده گرفتن هستند و اجرایی بی‌محتوا دارند، بی‌غم اجرایی پرمحتوا ولی کم‌خنده دارد.

او با لباس زندانی و به همراه یک سرباز وارد صحنه خنداننده‌ شو شد. موضوع استندآپ بی‌غم، ناهنجاری‌های اجتماعی در فضای مجازی بود. دقیقاً چیزی که از یک کمدین انتظار می‌رود. نقد مشکل روز جامعه.

بی‌غم با تسلط کامل استندآپ تئاترگونه‌ی خود را اجرا کرد ولی تنها سه بار موفق شد از حاضران در سالن تشویق بگیرد. البته تشویق عزیزان حاضر در سالن متر و معیار مناسبی نیست. چرا که گاهی برای ۱۲ مرتبه انگشت در دماغ کردن، ۶ بار کف می‌زنند.

آیت بی‌غم از صورت و بدن خود به خوبی استفاده کرد. در ادای کلمات و جملات، اوج و فرود خوبی داشت و در استندآپ خود از موزیک هم بهره برد.

در پایان باید گفت حیف است که این کمدین حذف شود و مخاطب در دور بعدی مجبور باشد به فحش عمه و شوهرعمه بخندد.

نفر چهارم از گروه رامبد جوان، محمدجواد رضایی:

محمدجواد رضایی پسر مظلومی است. ساده و پاک و بی‌آلایش است. صاف و صادق است. همچون رودهای جاری در دشت‌های محلات زلال است. اما مخاطب باید به استندآپ رای بدهد یا کمالات و کرامات یک شخص؟ رامبد جوان بعد از اجرای رضایی تنها از خصایص اخلاقی نیکوی محمدجواد تعریف کرد و آرزو داشت که او رأی بیاورد.

موضوع استندآپ رضایی باز هم شوخی با خود بود و این هیچ ایرادی هم ندارد. ایراد وقتی وارد می‌شود که کمدین در طول اجرای خود فارغ از مشکلات و معضلات مردمش باشد.

محمدجواد رضایی گرچه در اواسط اجرایش متزلزل نشان داد و تا مرز نابودی پیش رفت، ولی به مسیر برگشت و اجرا را خوب به پایان رساند.

او در بین شرکت‌کننده‌های آن شب خنداننده‌ شو بیشترین تشویق را از حضار داخل سالن گرفت. هرچند باز هم می‌گوییم که آن تشویق‌ها با تشویق‌های برنامه‌ی خاله شادونه که می‌گویند دست و جیغ و هورا و بعد همگی دست می‌زنند، فرقی ندارد.

به قول مربی‌ها متن محمدجواد سخت بود ولی او باید بداند که تکرار تزلزل امشب در مراحل بعدی مساوی است با بلیت بازگشت به خانه. کنار همان رودهای زلال.

چرا خنداننده شو را نقد می‌کنیم؟

پایان پیام